سمیرا طبسی - دکتری مهندسی اکتشاف معدن
سمیه طبسی - استادیار گروه مهندسی معدن، دانشگاه سیستان و بلوچستان
غلامحسن کاخا - استادیار گروه مهندسی معدن، دانشگاه سیستان و بلوچستان

توسعه پایدار نتیجه ایجاد تعادل بین سه اصل محیط زیست، اجتماع و اقتصاد است. عدم توجه به هر کدام از این اصول موجب برهم خوردن تعادل و فاصله گرفتن از توسعه پایدار می شود. مطالعه کمی و ارزیابی آثار محیط زیستی نقش مهمی در حفظ استانداردهای محیط زیستی و دستیابی به توسعه پایدار دارد. آرسنیک سومین عنصر سمی و خطرناک پوسته زمین است که حتی در غلظت های پایین تهدید جدی برای سلامت انسان محسوب می شود. در این مقاله تغییرات غلظت آرسنیک در منطقه کوهستانی کوهسرخ، با استفاده از مطالعات ژئوشیمایی و زمین شناسی پزشکی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج آنالیز ژئوشیمیایی حاکی از غلظت بالای آرسنیک (از 2/4 تا 2/268 ppm) در این رسوبات می باشد. غلظت بالای آرسنیک در آب و رسوبات دو روستای اوندر و چلپو موجب تاثیرات منفی در سلامت اهالی این روستا ها شده است. مطالعات زمین شناسی پزشکی نشان می دهد بسیاری از مردم ساکن در این روستاها از انواع بیماری های پوستی کراتوسیس، پیگمنتیشن، ترک کف دست و پا و تحریکات پوستی رنج می برند. میزان آرسنیک در ادرار افراد دارای بیماری پوستی از 66/13 تا 92/75 میکروگرم در روز اندازه گیری شد که در 60 درصد آن ها این میزان بالاتر از حد استاندارد (5 تا 40 میکروگرم در روز) می باشد.

توسعه پایدار، آرسنیک، زمین شناسی پزشکی، کوهسرخ، کراتوسیس، پیگمنتیشن