یوسف عسکری - استادیارپژوهش، بخش تحقیقات جنگل ها، مراتع و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کهگیلویه و بویراحمد، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یاسوج، ایران
علی سلطانی - دانشیار، گروه علوم جنگل، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد
رضا اخوان - دانشیار، بخش تحقیقات علوم جنگل، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

افزایش دی اکسیدکربن جوی آثار زیانباری از جمله، افزایش نرخ تبخیر، ایجاد شرایط خشک در مناطق متعددی از جهان، بالا آمدن سطح آب دریاها و غیره را به دنبال دارد. ترسیب کربن در زی توده گیاهی ساده ترین و از نظر اقتصادی علمی-ترین راهکار ممکن به منظور کاهش دی اکسید کربن اتمسفری است. درختان طی فرآیند فتوسنتز، دی اکسید کربن که مهمترین گاز گلخانه ای است را از اتمسفر جذب نموده، و در برگ ها، تنه، شاخه، پوست و ریشه های خود برای مدت زمان طولانی انباشت می کنند. در این تحقیق میزان موجودی کربن اندام های هوایی و زیرزمینی در فرم های دانه زاد و شاخه زاد گونه برودار (Quercus brantii Lindl.) اندازه گیری شده است. بدین منظور در جنگل های بلوط بلند منطقه دهدز، 18 پایه انتخاب و پس از ثبت پارامترهای کمی، عملیات قطع و جداسازی انجام شد. بر اساس نتایج بدست آمده، متوسط موجودی کربن روی زمینی و ریشه در سطح درخت در فرم دانه زاد، به ترتیب 123 و 89 و برای فرم شاخه زاد 106 و 94 کیلوگرم تعیین شد که نشان دهنده بیشتر بودن میانگین زی توده و همچنین ترسیب کربن در درختان دانه زاد نسبت به شاخه زاد می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده حفظ و توسعه پوشش گیاهی به منظور کاهش گازهای گلخانه ای و افزایش توسعه پایدار، ضرورتی اجتناب ناپذیر است.

برودار، ترسیب کربن، توسعه پایدار، درختان شاخه زاد