عباسعلی احمدی - استادیار گروه باستان شناسی دانشگاه شهرکرد
امین احمدی سیاهپوش - دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی دانشگاه شهرکرد
میترا شاطری - استادیار گروه باستان شناسی دانشگاه شهرکرد

بافت تاریخی شوشتر با در بر گرفتن آثاری متنوع و متعدد متعلق به دوره های گوناگون پیش از اسلام و قرون اولیه تا قرون متاخر اسلامی، از ارزش های تاریخی، فرهنگی و مطالعاتی ویژه ای برخوردار است. با توجه به نبود مطالعات باستان شناختی مستمر و هدفمند پیرامون این بافت تاریخی به ویژه چگونگی تحولات آن در دوره مورد مطالعه، سعی بر آن است تا با تکیه بر اطلاعات به دست آمده از مطالعات میدانی شامل بازدید و مستند نگاری آثار باستان شناختی و مطالعات کتابخانه ای با استفاده از منابع مکتوب تاریخی و نظریات ارائه شده در خصوص تاریخ شهرسازی در ایران زوایای جدیدی از چگونگی توسعه و تحولات شهری شوشتر در بازه ی زمانی مورد مطالعه آشکار شود. نتایج حاصل نشان می دهد که در دوره صفوی سازمان محله در شوشتر انسجام یافته و شهر با مرکزیت محور محلات قدیم و جدید در جهت غرب و جنوب بافت تاریخی شهر گسترش یافته است در این دوره ابنیه عمومی و مذهبی بسیاری از جمله بازار، مساجد و مدارس ساخته می شود به گونه ای که امروزه بیشتر بافت تاریخی شوشتر میراث دوره صفوی است. با افول اقتصادی و هرج ومرج سیاسی حاکم بر شوشتر در سال های انتهایی حکومت صفوی تا واپسین سال های حکومت قاجار شهرسازی در شوشتر راه انحطاط می پیماید و بافت تاریخی رو به ویرانی می نهد در دوره پهلوی با احداث چندین خیابان بافت ارگانیک شوشتر از هم گسسته و تقسیمات محله ای دوران گذشته عملا مفهوم خود را از دست داد و با طرح های توسعه ای اجرا شده در حاشیه و خارج بافت قدیم شوشتر محلات مسکونی جدیدی چون شوشتر نو شکل می گیرد

بررسی، توسعه، شوشتر، صفوی، پهلوی.