چیمن حسینی - کارشناس ارشد باستان شناسی گرایش اسلامی
فاطمه ایلیایی - کارشناس ارشد باستان شناسی گرایش تاریخی

دوره اشکانی یکی از ناشناخته ترین دوره های تاریخ باستان در ایران است و تا سالهای اخیر آن را دوره میانه تاریک تمدن ایران باستان میدانستند. در فرهنگ و سنت ملی ایران باستان این دوره مورد بی توجهی قرار گرفته، و ناشناخته باقی مانده است. از آنجایی که یافته های حاصل از یک کاوش علمی و دقیق که از لایه های بر جای باستانی به دست میآیند منبعی دقیق و قابل ار جا برای ارائه گاهنگاری در یک منطقه هستند، و همچنین با توجه به اینکه تا قبل از کاوشهای على یورد تپه در حوضه آبریز ابهر رود هیچ محوطه دیگری با سفالهای شاخص دوره اشکانی کاوش نشده است بنابراین سفالهای به دست آمده از این محوطه میتوانند مرجعی کامل برای مقایسه سفالهای مربوط به این دوره در این حوزه ی جغرافیایی باشند. این در حالی است که بر اساس بررسیهای باستان شناختی که در حوزه آبریز ابهر رود انجام گرفته است محوطه های بسیاری شناسایی و ثبت شده اند که بر اساس سفالهای جمع آوری شده از سطح تعدادی از این محوطه ها به دوره تاریخی و خصوصا دوره اشکانی نسبت داده شدهاند. بر پایه مقایسه سفالهای حاصل از کاوش و بررسی حوضه آبریز ابهر و طبقه بندی، گونه شناسی و مقایسه آنها میتوان گفت که سفالهای اشکانی ابهر از نظر شکل و ویژگی های فنی در حوزه فرهنگی غرب ایران قرار می گیرند. همگونی سفال ابهر با منطقه آذربایجان نیز بسیار زیاد است. پس در دوره اشکانی میان حوزه آبریز ابهر رود و منطقه غرب و شمال غرب ارتباط بیشتری وجود داشته است. ویژگی هایی که نشانه بومی بودن سفال این منطقه است نیز در بین مجموعه مورد مطالعه دیده می شود

دوره اشکانی، تپه على یورد، حوضه آبریز ابهر رود، گونه شناسی، مقایسه، گاهنگاری