فریما خادمیان - دانشجوی کارشناسی رشته صنایع دستی، دانشکده ی هنر دانشگاه سمنان
ابوالقاسم تبریزیان - کارشناس ارشد حفاظت و مرمت آثار تاریخی، مدرس گروه حفاظت و مرمت دانشگاه سمنان،

محراب گچبری امامزاده ربیعه خاتون اشترجان در روستای اشترجان از توابع فلاورجان استان اصفهان یکی از محراب های منحصر بفرد بجای مانده از دوره ی ایلخانی است. این محراب که در دوره حکومت اولجایتو و بسال 708 ه ق. (قرن 8 ه.ق) توسط مسعود کرمانی ساخته شده است و همکنون در موزه ملی ایران نگهداری می شود یکی از شاخصترین گچبری تزیینی دوره ی ایلخانی است. غنای فراوان در تزیینات گچبری محراب شامل انواع نقوش گیاهی، هندسی، قوس و خوشنویسی های گوناگون، این محراب را در زمره منبعی مهم برای مستندنگاری و بررسی تطبیقی تزیینات در شناخت ویژگی های گچبری ایلخانی قرار می دهد. تشخیص نقوش قسمت های تخریب شده با مستندنگاری بقای تزیینی سالم محراب و نمایش چگونگی مراحل ترسیم نقوش یکی از اهداف مهم این پژوهش است. مستند نگاری آرایه ها و تزیینات گچبری محراب بر پایه کی دریافت روش های ترسیم انواع نقوش هندسی، قوس و آنالیز نقوش گیاهی بکار برده شده در محراب و تطبیق با دیگر منابع و کتب علمی بصورت میدانی و کتابخانه ای می باشد. آنالیز فنی تزیینات محراب، نمایانگر بکار گیری 2 خط قوس به صورت موازی با روش ترسیمی قوس تیز معمولی است، 3 گره هندسی، کند دوازده و پنج، هشت و طبل گردان، شش و شمسه در دیوار روبرو و طاقنما، نیم ستون (پیلک) محراب، 5 نقش هندسی بر پایه شبکه مثلث در تزیینات آژیده کاری می باشد. همچنین نقوش گردون اسلیمی و ختایی با گردش های مشخص و منفک از همدیگر است. دیگر تزیینات شامل 2 نوع زنجیره هندسی و گردان و حاشیه های تزیینی، 2 نوع خوشنویسی در کتیبه ها شامل ثلت، کوفی مورق مزهر در نگارش آیات سوره اخلاص، مومنون و فاتحه است

مستندنگاری، گچبری، محراب، امامزاده ربیعه خاتون