نیما شیوا - کارشناس ارشد معماری

مقاله حاضر، نتیجه بازسازی و مرمت خانه ای برجای مانده از دوران قاجار با قدمت بیش از 120 سال و تبدیل آن به بنای اداری و موزه است. روح زنده ساختمان قدیمی، گروه باز سازی را بر آن داشت تا علاوه بر مرمت کالبدی بنا، زنده نگه داشتن خاطره فضا به عنوان مهمترین هدف در روند کار پروژه مورد توجه قرار گیرد. آنچه باید به ساختمان افزوده می شد با زبانی امروزی اضافه شد و هرآنچه می توانست باقی بماند، عنصری بود از خاطره فضا و باقی ماند. آنچه در مورد معماری حاکم بر عمارت کلبادی می توان گفت اینست که این خانه، نمونه بارزی از معماری برونگرای بومی اقلیم منطقه معتدل مرطوب حاشیه دریای خزر در ناحیه دشت میباشد که تاثیرات نوع زندگی فودالیستی صاحبان آن کاملا در آن مشهود است. یکی از موارد مهم در طرح های با هدف تغییر کاربری، ترکیبات فضایی پلان، کالبد اولیه بنا، توجه به حفظ ارزش و هویت بنا می باشد. بهره بردار باید رسیدگی مداوم، حفاظت و جلوگیری از زوال بنا را پیوسته مدنظر داشته باشد. بنابراین بررسی تحلیلی بنا و کاربری گذشته آن جهت درک بهتر کاربری جدید لازم می باشد. روش تحقیق، ارزیابی بعد از اجرای تغییر با تکیه بر تحلیل محتوا می باشد. هدف از انجام این تحقیق، ارزیابی وضعیت فعلی بنا به روش نمونه موردی می باشد. همچنین ضمن مطالعه یکایک فضاهای موجود، بررسی می شود هریک امروزه در قالب کاربری و عملکرد جدید خود، تبدیل به چه فضاهایی شده اند و به طور کلی هدف نهایی مسئولان در امر مرمت این بنا چه بوده است. آیا به معنای حقیقی موفق شده اند روح فضای حاکم پیشین را حفظ کنند یا آنرا فدای عملکرد جدید کرده اند به منظور دستیابی به اهداف این مقاله، ابتدا ضمن معرفی اقلیم منطقه، به معرفی موقعیت عمارت در غالب شهر، منطقه و محله پرداخته و ضمن معرفی هریک از فضاها در گذشته، سیرکولاسیون حرکتی جدید را بررسی می کنیم و در نهایت ضمن تحلیل امکانات و تجهیزات موجود در موزه به ارزیابی یکایک فضاها می پردازیم

دوران قاجار، مرمت کالبدی بنا، عمارت کلبادی، تغییر کاربری