مهسا محب زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد ارتباط تصویری، دانشکده هنر، موسسه آموزش عالی نبی اکرم(ص)، تبریز،

داستان های روایی و ادبی و تاریخی بارها در هنر نگارگری ایرانی به تصویر کشیده شده است. در این بین بخش های مختلفی از داستان زندگانی حضرت یوسف (ع) توسط هنرمندان بزرگ همچون حسین بهزاد در پرده های مختلف به تصویر کشیده شده اند که مطالعه ی سبک و فرم و رنگ آنها شایسته ی توجه می باشد. بررسی دو نگاره ی ایرانی با موضوع واحد حضور در مجلس زلیخا و مدهوش شدن ندیمه ها و مشخص کردن تفاوت ها و شباهت های آنها، از لحاظ رنگ، پوشش و لباس، زیور آلات، ساختار فضا، پیکره ها، جلوه های بافت و نقوش تزئینی، هدف نگارش این مقاله بود و به سوالات زیر پاسخ داده شد: آیا نگاره ی متاخر(مربوط به مکتب قهوه خانه ای) متاثر از نگاره ی پیشین مربوط به پیکرنگاری درباری) است این تاثیر را در کدام بخش ها می توان یافت آیا جنبه های نوآورانه در آن ها مشهود است نوآوری های موجود مربوط به کدام یک از موارد رنگ، پوشش، فضا و... می باشد مقاله ی پژوهشی حاضر با روش تحلیلی- توصیفی و با رویکرد تطبیقی و با استفاده از منابع کتابخانه ای نگاشته شده است. در نگاره ی مکتب قهوه خانه ای انتخاب محل شخصیت های اصلی و کلیدی نگاره متاثر از نگاره ی مربوط به پیکرنگاری در باری است ولی در بخش های دیگر جنبه های نوآورانه مشهود است. در این نگاره حالات و اشخاص، روان تر و با رنگ گذاری متنوع تر و در فضای بازتری نسبت به نگاره ی دیگر ترسیم شده است در نگاره ی پیکرنگاری درباری؛ با ترکیب بندی ایستا و رنگ گزینی محدود را می بینیم و نمایاندن حالات روحی اشخاص مد نظر نیست و بیشتر تلاش برای به نمایش گذاشتن داشته های مادی افراد است

فرم، رنگ، مکتب قهوه خانه ای، پیکرنگاری در باری، نگارگری