نقش تاریخی قنات در توسعه فضای سبز شهرهای اقلیم گرم و خشک ایران مبتنی بر بهبود زیست پذیری (نمونه موردی: شهر یزد)

از دیرباز، آب، مهمترین عامل در شکل گیری تمدن های بشری بوده است. قنات و سازه های آبی وابسته راهکارهایی مبتکرانه هستند که بشر را قادر ساخته آب را از نقاطی دوردست به سکونتگاه های انسانی مد نظر خود هدایت نموده و از این طریق محدودیت های محیطی را به چالش بکشد. هدف از این پژوه ش، شناسایی الگوهای توسعه فضای سبز با بهره گیری از آب قنات است که شرایط زیست پذیری ساکنین در شهر یزد را بهبود می بخشیده است. روش تحقیق در این پژوهش، تحلیلی و توصیفی می باشد. برای این منظور از منابع معتبر در بستر مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. در نهایت می توان گفت که انتقال آب از سفره های آب زیرزمینی بر پایه روش های خلاقانه، لازمه توسعه فضای سبز به عنوان مهمترین عامل در شادابی و تلطیف شرایط محیطی و بهبود زیست پذیری در شهرهای اقلیم گرم و خشک به ویژه شهر یزد بوده است. از مصادیق این مهم می توان به باغ ایرانی و الگوی حیاط مرکزی اشاره کرد.

Keywords:

قنات , فضای سبز , زیست پذیری , یزد