مطالعه نقش حفاظتی کاربرد گلایسین بتائین در کاهش اثرات تنش های محیطی (خشکی و شوری)

تنش های محیطی از عوامل اصلی کاهنده رشد و عملکرد گیاهان زراعی به شمار آمده و همواره امنیت غذایی انسان ها را تهدید می کنند. از جمله این تنش ها، تنش خشکی و شوری را می توان نام برد که از عمده ترین خطرات برای تولید موفق محصولات زراعی در ایران و جهان هستند. گیاهان به عنوان موجودات بی تحرک، قادر به فرار در برابر تنش های محیطی نیستند، لذا سعی می کنند با استفاده از مکانیسم های متابولیسمی به تنش های محیطی پاسخ داده و قابلیت تحمل تنش را افزایش دهند. تجمع محافظت کننده های گیاهی مانند گلایسین بتائین یکی از مکانیسم های موثر جهت کاهش اثرات نامطلوب تنش های ناشی از خشکی یا شوری است. گلایسین بتائین یک ترکیب آمونیوم چهار-تایی می باشد و در گستره وسیعی از میکروارگانیسم ها، جانوران و گیاهان وجود دارد. با توجه به اینکه همه گیاهان گلایسین بتائین را به میزان کافی برای دفع اثرات سوء تنش های محیطی تولید نمی کنند، رهیافتی که برای افزایش غلظت این ترکیب در گیاهان برای افزایش تحمل به تنش در نظر گرفته شده است، کاربرد خارجی این محافظت کننده های در گیاهان تحت تنش، می باشد. با توجه به اهمیت محافظت کننده های گیاهی در شرایط تنش زا، در این مقاله به معرفی و مطالعه اثرات حفاظتی کاربرد خارجی گلایسین بتائین در گیاهان تحت تنش های محیطی (خشکی و شوری) پرداخته شد.

Keywords:

پیش تیمار بذر , محافظت کننده های گیاهی , محلول پاشی برگی , مکانیسم تحمل به تنش