عهدیه ایروانی پناه - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشگاه جیرفت
رویا سعیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشگاه جیرفت
بهاره پارسامطلق - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه جیرفت

بیوچار در سالیان اخیر به دلیل موضوع جهانی تغییرات آب و هوایی و مدیریت خاک بسیار مورد توجه قرارگرفته است. در اقلیم های خشک و نیمه خشک که قسمت عمده کشور ایران را نیز شامل می شود، عدم وجود پوشش گیاهی کافی و مناسب، عدم مدیریت صحیح استفاده از بقایای گیاهان و همچنین کاهش بازگشت بقایای گیاهی به خاک سبب کمبود مواد آلی شده است. بیوچار یک ترکیب آلی بسیار پایدار است که از سوزاندن بقایای آلی از جمله پسماندهای زراعی، جنگلی و شهری تحت شرایط بدون یا با حداقل اکسیژن در دماهای بالا در یک محیط بسته تولید می شود. همچنین می تواند سکونتگاه تعداد زیادی از میکروارگانیسم های مفید خاک باشد و در نتیجه سبب بهبود وضعیت خاک و سلامت گیاهان شود. پژوهش ها نشان می دهد که کاربرد بیوچار در گیاهان با اثرات مفید باعث بهبود کیفیت آب، اسیدیته خاک، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و کاهش آب شویی عناصر غذایی می شود. در این مطالعه به برخی کاربردهای بیوچار در جنبه های مختلفی پرداخته می شود.

ماده آلی، خصوصیات خاک، گازهای گلخانه ای، گرماکافت