بررسی اثر پارامترهای فرآیند کشش مفتول بر میکروسختی روکش مفتول آلومینیوم روکش شده با مس

مفتول آلومینیوم با روکش مسی یکی از انواع مواد مرکب چندلایه فلزی است که در صنعت سیم و کابل به عنوان هادی مورد استفاده قرار میگیرد. این هادی جایگزینی ارزان قیمت تر برای هادیهای مسی و جایگزینی با استحکام مکانیکی و هدایت الکتریکی بهتر در سطح برای هادی های آلومینیومی است. فرآیند کشش سیم جهت کاهش سطح مقطع، پس از روکش دهی و جوش درز روکش مسی استفاده می شود . طی فرآیند کشش سیم، بر سطح روکش مسی ترک هائی ظاهر و با ادامه ی کاهش سطح مقطع، ترک های محیطی گسترش یافته و در نهایت موجب گسیختگی روکش مسی و مفتول آلومینیوم می شود. کاهش شکل پذیری روکش مسی با افزایش نسبت کاهش سطح مقطع و افزایش کارسختی می تواند از دلائل رشد سریع ترک های محیطی، طی فرآیند کشش سیم باشد. سختی می تواند به عنوان معیاری جهت بررسی تغییرات شکل پذیری مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق اثر زاویه قالب، نسبت کاهش سطح مقطع و نسبت کاهش سطح مقطع کل بر میکروسختی روکش مس در مقطع بررسی شد. برای هر نمونه آزمایش میکروسختی 5 تکرار در ناحیه ی روکش مسی و 5 تکرار برای ناحیه جوش در روکش مسی انجام شده و میانگین تکرارها جهت ارزیابی مورد استفاده قرار گرفته است. مشاهده شد با تغییر زاویه ی قالب همواره میکروسختی مقطع مس دچار تغییر اندکی شده اما با افزایش نسبت کاهش سطح مقطع و نسبت کاهش سطح مقطع کل، میکروسختی در تمام زوایا افزایش قابل توجهی یافته است. در نسبت های کاهش سطح مقطع کل کوچکتر از 30 درصد، میکروسختی ناحیه جوش کمتر از میکروسختی ناحیه پایه ی روکش مسی بوده که دلالت بر وجود عیوب در ناحیه جوش داشته است. به طوریکه بررسی و مقایسه ی سختی مقطع روکش در دو ناحیه درز جوش و فلز پایه روکش، روشی جهت تخمین عیوب درز جوش بوده است.

Keywords:

مفتول آلومینیوم با روکش مس , کشش سیم , میکروسختی , ناحیهی جوش درز