فرزاد بناکار - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
داود اکبری - استادیار، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

روش تداخل سنجی برشی یا برشنگاری یکی از روشهای نوین ارزیابی غیرمخرب قطعات می باشد. به کمک این روش نوری که بر پایه ی تداخل نور لیزر بازتاب شده از سطح نمونه میباشد، میتوان گرادیان های جابهجایی را روی سطح نمونه ها به طور مستقیم اندازه گیری کرد. در این مقاله امکان تشخیص ترک های زیر سطحی روی نمونه های پلیمری از جنس پلی اتیلن و تفلون به کمک روش برش نگاری دیجیتالی بررسی گردید. به این منظور، پس از معرفی روش، ایجاد چیدمان برش نگاری و اطمینان از صحت عملکرد آن، اثر نوع و اندازه ی بارگذاری و همچنین اندازه و جهت برش برای ترکهای ایجاد شده روی نمونه ها بررسی شده است . از دو نوع بارگذاری کششی و حرارتی برای ایجاد کرنش روی سطح استفاده شد. نتایج نشان می دهند که کیفیت الگوهای هالهای در بارگذاری کششی به مراتب بیشتر از بارگذاری حرارتی برای تشخیص ترک در نمونه ها می باشد. علاوه بر این، تاثیر تغییر در اندازه ی بارگذاری مهم تر از اندازه ی برش می باشد و بایستی برای هر نمونهی خاص، بارگذاری بهینه بدست آورده شود. از طرفی با انتخاب جهت برش عمود بر راستای ترک، بهترین نتایج از لحاظ کمی و کیفی نسبت به جهت برش در راستای ترک، حاصل میشود.

تداخل سنجی برشی، برشنگاری دیجیتالی، آزمون غیرمخرب، تشخیص ترک