جستاری بر اهمیت و جایگاه مصرع در سبک هندی

مصرع در طرز هندی، جایگاه و اهمیتی ویژه دارد. اما آیا شاعران سبک هندی از این واژه در جهت تصویرسازی و مضمون آفرینی هم بهره گرفته اند پژوهش حاضر بر آن است تا کارکرد مصرع را با روش تحقیق کیفی، از نوع تحلیلی- توصیفی و شیوه ی متنپژوهی بررسی کند. واکاوی عنصر مصرع در شعر سبک هندی از سویی بیانگر جایگاه والای این اصطلاح ادبی در طرز هندی است و از سوی دیگر نشان از ارزش و اهمیت آن در مباحث سبک شناسی و نقد ادبی دارد. رنگینی، برجستگی، پیچیدگی، تازگی، موزونی و بلندی از صفات و ویژگی های مصرعدر طریقه هندی هستند، مصرع در تشبیهاتی غریب به مشبهه هایی همچون نخل موزون و بنای صفی آباد تشبیه شده است و شاعران از آن در کنار سرو، زلف، قد و ابرو، در جهت مضمونسازیهای باریک و دقیق خود بهره گرفته اند. یافته ها نشان میدهد: مصرع ها در سبک هندی از نظر واژگانی و معنایی، از تازگی و ابداع برخوردارند و شاعران سبک هندی نتوانسته اند این توجه و تمایل به مصرع را پنهان کنند و در اشعارشان بارها و بارها به سرودن مصرع های ناب و بدیع تفاخرکرده اند.

Keywords:

تصویرسازی , سبک هندی , صفات و ویژگی ها , مصرع , مضمون سازی