ارزیابی ارتباط ویژگیهای نفوذپذیری و خورند دوغاب در عملیات تزریق ( مطالعه موردی سد شهید مدنی)

تراوش در پی و تکیه گاه های یک سد موجب هدر رفتن آب ذخیره شده در مخزن، فرسایش مصالح پی و ایجاد فشار بالابرنده در پی سد میشود. یکی از روش های کنترل تراوش عملیات تزریق سیمان میباشد. از جمله عوامل موثر بر تزریقپذیری ساختگاه سدها میتوان به لیتولوژی ساختگاه، ناپیوستگی سنگها و ویژگیهای آنها، نفوذپذیری، فشار تزریق و همچنین تنشهای موجود در منطقه اشاره کرد. به دلیل پیچیدگی موجود بین پارامترهای ذکر شده، تخمین خورند به سادگی امکان پذیر نمیباشد. اما ارائه ی تقریبی شمایی از تزریق پذیری و تخمین حدود خورند منطقه مسلما بر روی اقتصاد پروژه تاثیرگذار خواهدبود. در این تحقیق نتایج آزمایش لوژان و مقادیر خورند سیمان در عملیات تزریق پرده آببند سد ونیار بر اساس تقسیم بندی روزو و دییر و عدد SPI در این ساختگاه مورد ارزیابی قرار گرفته است. و سپس با تهیه نمودارهایی برای تخمین متوسط خورند در کیفیتهای مختلف سنگ در تقسیم بندیهای مذکور، ارزیابی کیفی شرایط سنگ ارائه شده است. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق مشخص شد که حد پایین میزان خورند دوغاب، با استفاده از عدد لوژان و SPI قابل تشخیص نیست اما حد بالای آن را میتوان به تقریب مشخص کرد. همچنین ضریب همبستگی رگرسیون خطی بین خورند سیمان با عدد لوژان و SPI به ترتیب برابر با 0,679 و 0,3607 میباشد.

Keywords:

تزریق پذیری , نفوذپذیری , سد ونیار , شاخص نفوذپذیری ثانویهSPI , تخمین خورند سیمان.