ارزیابی وضعیت زیرسطحی خط ریلی مترو پس از بهسازی با استفاده از روش رادار نفوذی زمین

رادار نفوذی زمین یک روش الکترومغناطیسی اندازه گیری عمق است که برای بررسی های زیرسطحی کم عمق یا اشیا با ویژگی های الکتریکی متضاد مورد استفاده قرار میگیرد. امواج الکترومغناطیسی GPR در فصول مشترک مابین مصالح با ثوابت الکتریکی غیر مشابه، انعکاس می یابند. این روش از جمله ابزارهای تست غیر مخرب (NDT) محسوب شده و در مطالعات راه، راه آهن و لایه های مربوطه نظیر بالاست و آلودگی های احتمالی مورد استفاده قراردارد و پذیرش عام آن به عنوان روشی موثر در مهندسی راه آهن به دهه 90 میلادی باز می گردد. از این روش برای مطالعات ژئوتکنیکی و کنترل کیفیت بستر و لایه های مسیرهای ریلی در کشورهای آمریکای شمالی و اروپایی بوفور استفاده شده است. کاربرد رادار نفوذی زمین در زمینه ریلی در سه دسته کلی می باشد: مطالعات بالاست، مطالعات ژئوتکنیکی بستر راه، اطمینان از کیفیت ساختاری بستر مسیرهای بدون بالاست جدید این فصول مشترک شامل فصل مشترک های تعریف شده مانند فصل مشترک بالاست، زیربالاست یا فصل مشترک های تعریف نشده مانند وجود بی نظمی ها و عدم تجانس ها در هر لایه است. کمترین عمقی که توسط امواج GPR مورد اکتشاف قرار می گیرد در حدود یک سوم طول موج است و این درحالی است که این عمق برای سایر تکنیک های غیرمخرب بازتاب موج، حدود نصف طول موج است و از این رو بدست آوردن تصاویر واضح از لایه های فوقانی با استفاده از GPR امکان پذیر می باشد. در عمل روال کاری براساس برداشت وضعیت زیرسازی با استفاده از روش رادار نفوذی زمین، تحلیل و ارائه نتایج شامل تعیین و تفکdک ضخامت لایه های روسازی و زیرسازی، تعیین نقاط مسئله دار در بستر زیرسازی، همگن سازی قطعات برداشت شد و تعیین نقاط بهینه برای برداشت میدانی و آزمایش های ژئوتکنیک و شناسایی اولیه نقاط مسئله دار و مستعد اصلاح و ارتقا زیرسازی می باشد. در این مقاله با استفاده از دو آنتن با فرکانس 250 و 500 مگاهرتز بستر روسازی و زیرسازی یک خط مترو در داخل کشور در دو حالت قبل از بهسازی و پس از بهسازی برداشت شده است و با استفاده از فیلتر داده های خام چگونگی وضعیت زیر خط و انتخاب بهترین حالت جهت برداشت وضعیت خطوط ریلی در داخل ایران بررسی و انتخاب شده است که در این مقاله استفاده از برداشت خطی در طول مسیر و استفاده از دو آنتن با فرکانس های متفاوت و نزدیک بهم برای عرض خط استاندارد ریلی در ایران 1435) میلی متر) بهترین گزینه می باشد و بهسازی خط موجب ارتقای کیفیت زیرسازی و کیفیت بهتر بالاست با استفاده از شاخص آلودگی بالاست شده است همچنین وضعیت دقت روش نیز در مقایسه با روش های سنتی و موجود در ایران بسیار متفاوت است و می توان با استفاده از این روش بسیاری از مشکلات خطوط موجود را مورد بررسی قرار داده و در خصوص نگهداری، بازسازی، بهسازی و نوسازی خطوط تصمیم گیری های دقیق تری صورت پذیرد و باعث کاهش هزینه های رایج در خطوط ریلی گردد.

Keywords:

بهسازی , رادار نفوذی زمین , بالاست , زیرسازی , خطوط ریلی.