تاثیر تعداد و آرایش بهینه مسلح کننده ژئوتکستایل در پایداری شیروانی های خاکی

امروزه استفاده از مصالح ژئوسنتتیکی در فعالیت های ژئوتکنیکی به میزان قابل توجهی رو به افزایش است. یکی از سطوح کاربرد آن در افزایش ظرفیت باربری ماسه مسلح به ژئوتکستایل می باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی تعداد بهینه مسلح کننده ها در پایداری شیروانی ها و همچنین آرایش بهینه آنها تحت شیب های مختلف می باشد. به منظور بررسی پارامتر های مسئله در این مقاله از نرم افزار Plaxis استفاده گردیده و مدل غیر خطی موهر کولمب برای شیب ماسه ای و مدل خطی الاستیک برای لایه های ژئوتکستایل و پی در نظر گرفته شده است. برای کاربردی کردن نتایج و ارائه معیارهای مهندسی، تمامی پارامترهای بدست آمده نسبت به عرض پی، بی بعد شده و مقادیر بهینه برای هرکدام از متغییرهای تحلیل، برای دستیابی به بیشترین ظرفیت باربری بدست آمده است.

Keywords:

ژئوتکستایل , خاک مسلح , ظرفیت باربری , پایداری , شیروانی خاکی.