آبخوان داری مناسب ترین گزینه توسعه پایدار منطقه ای (مطالعه موردی آبخوانداری دشت موسیان)

طرح پخش سیلاب بر آبخوان، یکی از مناسب ترین راهکارها در مناطق خشک و نیمه خشک به منظور کنترل سیلاب، تقویت آب های زیرزمینی، کاهش خسارات سیل، تقویت پوشش گیاهی است. در همین راستا، برروی مخروط افکنه های نفوذپذیر دشت موسیان در استان ایلام به وسعت 5000 هکتار عملیات پخش سیلاب در سال 75 آغاز و به عنوان گزینه ای مناسب برای مقابله با خسارت سیل، تغذیه و تقویت آب های زیرزمینی آغاز شد. سعی شده است اثرات اقتصادی و اجتماعی ملموس طرح بررسی شود، که برای رسیدن به این اهداف از داده های اندازه گیری شده هیدرومتری، درصد زندهمانی گونه های مختلف کاشته شده، افزایش علوفه مرتعی، هزینه های ثابت و جاری طرح در سال های مختلف، پرسشنامه، مصاحبه و مشاهدات میدانی قبل و بعد از اجرای طرح استفاده شده است. از نتایج مهم طرح، تثبیت جمعیت و جلوگیری از مهاجرت روستائیان، توسعه کشاورزی آبی، تغییر و تبدیل شیوه زندگی مبتنی بر دامداری و رمه گردانی به کشاورزی و دامداری، افزایش اشتغال و درآمد و 3/5 برابر شدن سطح زیر کشت آبی روستاهای پایین دست آبخوان نسبت به سال پایه است. ارزش افزوده حاصل از سیلاب تزریق شده بر اساس اندازه گیری حجم سیلاب کنترل شده برابر 14600 میلیون ریال، ارزش افزوده علوفه تولیدی عرصه آبخوان برابر 1353958 میلیون ریال، ارزش افزوده چوب تولیدی عرصه برابر 13382 میلیون ریال و ارزش افزوده بخش کشاورزی برابر 657050 میلیون ریال برآورد شده است.

Keywords:

توسعه پایدار , پخش سیلاب , استان ایلام , دشت موسیان