محمد خلیل پذیر - پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزیAREO، بوشهر ایران
مریم زارعی - دانشجوی کارشناسی ارشد مواد غذایی، موسسه آموزش عالی خرد واحد بوشهر، ایران

هدف از انجام مطالعه سنجش فلزات سنگین کادمیوم، سرب، روی و نیکل در بافت عضله ماهیان هامور معمولی Epinephelus coioides با میانگین وزنی 750-1500 و 605-1570 گرم به ترتیب در دو منطقه عسلویه و بوشهر بود. پس از جمع آوری 20 قطعه ماهی هامور و تمیز کردن آنها، به آزمایشگاه شیمی تجزیه پژوهشکده میگوی کشور منتقلشدند، از هر یک از نمونه ها 50 گرم بافت عضله خالص جداسازی گردید. پس از خشک کردن و جداسازی 1 گرم نمونه بافتی خشک شده هضم اسیدی نمونه ها با 10 میلی لیتر اسید نیتریک صورت گرفت. سنجش فلزات سنگین از طریق روش الکتروشیمی (ولتامتری) با استفاده دستگاه Metrohm-797 انجام شد. نتایج نشان داد که میزان سرب و روی در بافت عضله ماهی هامور معمولی در نمونه های بوشهر به ترتیب با میزان 2/789±0/09 و126/02±0/398 قسمت در بیلیون بطور معنی داری کمتر از مقادیر اندازه گیری شده در نمونه های عسلویه به ترتیب با میزان 3/163±0/110 و 133/01±0/664 قسمت در بیلیون بود P<0.05 این در حالی بود که علیرغم بیشتر بودن میزان غلظت فلز کادمیوم در نمونه های عسلیویه نسبت به بوشهر هیچگونه تفاوت معنی داری مشاهده نشد P> 0.05 همچنین در هر دو منطقه مقادیر فلز نیکل صفر گزارش شد. با توجه به نتایج بدست آمده ممکن است آلودگی شناسایی شده در بافت عضله ماهیان هامور معمولی ناشی از ورود پسآب حاصل از صنایع پتروشیمی و نفت و گاز مستقر در منطقه عسلویه به دریا باشد. با این وجود به استثنای فلز روی مقایسه مقادیر سایر فلزات سنگین با استاندارهای موجود پائین تر از حد استاندارد بود.

بوشهر، عسلویه، فلزات سنگین، ماهی هامور معمولی Epinephelus coioedes