مدیریت وحفاظت ازآبزیان و پستانداران دریایی

ایران در موقعیتی حساس میان دو دریای بسیار مهم و سرشار از ذخایر ارزشمند آبزیان واقع شده است. وجود بیش از 3000 کیلومتر مرز آبی در مناطق ساحلی شمال و جنوب کشور و بیش از 650 کیلومتر مرز آبی جزایر، وظیفه ای خطیر را در حفظ بنیادها و ارزش های محیط زیستی بر دوش همگان به خصوص سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان متولی صیانت از زیستگاه های دریایی کشور نهادهاست. در خلیج فارس با طول حدود 1700 کیلومتر و جزایر متعدد با بیشترین مرز آبی و نیز در دریای عمان با حدود 700 کیلومتر خط ساحلی، دو برنامه تخصصی و با اهمیت به اجرا در آمده است. این دو عبارتند از: طرح شناسایی مناطق حساس دریایی که یکی از برنامه های مهم سازمان های بین المللی از جمله سازمان دریانوردی IMO بوده و با هدف شناسایی مناطق اکولوژیک حساس در برابر فعالیت های انسانی در سواحل دریاها به اجرا درآمده و دیگری طرح پایش آلودگی هایی با منشا خشکی و دریا با پروژه های متعدد. به منظور کاهش و کنترل اثرات آلودگی بر روی منابع ساحلی و دریایی ضروری است که نوع و میزان بار آلاینده ها شناسایی شود. این شناسایی شامل تشخیص منابع، موقعیت مکانی، حجم و غلظت آلاینده ها می باشد. منابع آلودگی یا در محیط زیست دریایی واقع شده اند و یا اینکه از خشکی به آن راه می یابند. آلاینده های ناشی از فعالیت های خشکی سهم بیشتری درآلودگی محیط زیست دریایی و مناطق ساحلی دارند. پس ازشناسایی منابع آلاینده براساس ماهیت اثر و منطقه تحت تاثیر، اقدامات اصلاحی برای حذف و یا کاهش آلاینده ها به اجرا گذاشته می شود. تعیین معیارهای ارزیابی و کنترل دورهای نیز موجب حصول اطمینان از اثربخشی برنامه های اجرا شده، خواهد بود.

Keywords:

شناخت مناطق حساس دریایی , اولویت بندی , اقدام اصلاحی , کنترل