بررسی نقش پوشش های فریتی جاذب امواج الکترومغناطیس در رادارگریزی شناورهای تندرو

پوشش های فریتی جاذب امواج الکترو مغناطیس در دو حوزه ی مهم نظامی و پزشکی کاربرد دارد. اهمیت این پوشش ها در حوزه ی نظامی به مخفی کردن ادوات نظامی و ایمن کردن آنها تا حد ممکن از تیررس دشمن مربوط می‎شود. بخش زیادی از پروژه های مربوط به طراحی و ساخت شناورها، به کاهش سطح مقطع راداری (RCS ) اختصاص داده می شود که برای رسیدن به این هدف از تغییر شکل بدنه ی سازه استفاده می کنند. تغییر شکل بدنه، سختی کار و مشکلات زیادی را به دنبال خواهد داشت که مهم ترین آنها تضعیف خواص آیرودینامیکی است. پوشش های جاذب امواج رادار و نصب آنها بر روی بدنه شناورها علاوه بر حفظ طراحی بهینه، می تواند بازه ی وسیعی از امواج رادار را تضعیف و جذب کند که این امر منجر به رادارگریز کردن آنها می شود. مواد نانو به دلیل خواص بی نظیر الکتریکی و مکانیکی گزینه های مناسبی برای جذب امواج الکترومغناطیسی هستند. مواد کامپوزیتی نانوپایه می توانند کم وزن، ارزان و راحت سنتز شوند. استفاده از نانوذرات آهن، نیکل و کبالت در ساخت نانوکامپوزیت های فریتی قادر است در محدوده ی فرکانسی امواج رادار، سطح مقطع راداری را حداقل تا 6 برابر کاهش دهد که این نتیجه ی بسیار خوبی محسوب می شود. این مواد به صورت روکش یک میلی متری بر روی بدنه ی شناورها کشیده شده و قادر است آنها را از دید رادارهای دشمن پنهان کند.

Keywords:

پوشش های فریتی جاذب , امواج الکترومغناطیس , سطح مقطع راداری , شناورهای تندرو