سمیه منزه هرسینی - دکترای تخصصی پاتولوژی، گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

بیان مسئله: زخم به از هم گسیختگی بافت گفته می شود. انسان از ابتدا در معرض حوادث منجر شونده به زخم بوده است. عسل از 5000 سال قبل براى ترمیم زخم و سوختگى استفاده شده است که سبب می شده طول درمان کوتاه تر شود. عسل مخلوطی اشباع شده ازقندهای گلوکز و فروکتوز است و آب کمى براى رشد در اختیار باکتری ها و قاچ ها مى گذارد. عسل به خاطر داشتن pH پایین داری خصوصیت ضد باکتریایی است.هدف پژوهش: بررسی مقالات مختلف در مورد تاثیر عسل در تسریع روند ترمیم زخم. روش و چگونگی انجام پژوهش: در این مقاله با استفاده از جستجوی الکترونیک مقالات از Pubmed استخراج شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند. در برخی از مطالعات عسل سبب افزایش رگ زایی شده است که در نتیجه سبب افزایش سرعت ترمیم می شود. در مطالعات، عسل سبب افزایش رسوب کلاژن و افزایش تکثیر فیبروبلاست ها می شود. همچنین باعث کاهش هجوم سلول های آماسی به محل زخم می شود. در مطالعه ای دیگر کم بودن ترشحات و عدم وجود واکنش التهابی و عفونی و نیز عدم وجود خونریزی از ویژگی های زخم های درمان شده با عسل بوده است. در مطالعه دیگر جمع شدگی زخم در گروه درمان شده با عسل بیشتر از گروه کنترل بوده است. در مطالعه ای جمع شدگی زخم در گروه درمان شده با عسل و آلوئه ورا بیشتر از گروه کنترل بوده است. یافته ها و نتیجه گیری: به نظر مى رسد کاربرد موضعی عسل بر زخم پوستی موجب تسریع روند التیام می شود.

عسل، ترمیم، زخم