ارتقاء کیفیت نفت کوره با بهره گیری از تکنولوژی آب فوق بحرانی

در این تحقیق یک سامانه آزمایشگاهی متناسب با شرایط آزمایش فوق بحرانی نفت سنگین راه اندازی شد که در آن هر یک از متغیرهای فرایندی مانند دما ( 450-350 °c)، زمان(15-60 دقیقه)، نسبت آب به نفت(0 تا 3 گرم به ازای هر گرم نفت ) و غلظت های متفاوت اسید فرمیک (1/42 و 2/84 مولار) و آب اکسیژنه (7/5 و 12/5 گرم بر لیتر) به روش تجربی ارزیابی شدند . طبق نتایج به دست آمده افزایش دما باعث افزایش میزان کک تولیدی می شود در حالی که ماده اولیه بیشتری را به فرآورده تبدیل می کند. زمان بیشتر فرایند نیز باعث تبدیل بیشتر مواد اولیه و افزایش همزمان محصول مطلوب و ناخواسته می شود . همچنین طبق نتایج در عدم حضور آب فوق بحرانی به دلیل به هم پیوستن ماکرومولکول ها و رادیکالیزاسیون درون فرایند تولید محصول ناخواسته بسیار بیشتر از تولید محصول مفید فرایند است. با افزایش میزان آب نسبت به نفت میزان بیشتری از درشت مولکول ها می شکنند در حالی که میزان محصول ناخواسته کمتری تولید می شود . با تشدید اکسیداسیون و هیدروژناسیون فرایند محصول کیفیت محصولات تولیدی به شدت افزایش می یابد در حالی که میزان شکست ذرات آسفالتن نیز بیشتر می شود. شرایط بهینه این فرایند با توجه به نرخ تغییر میزان تبدیل ماکرومولکول آسفالتن و تولید کک به صورت دمای فوق بحرانی 400 درجه سانتی گراد، زمان 30 دقیقه، نسبت آب به نفت 2 گرم به ازای هر گرم نفت، غلظت اسید فرمیک 2.84 مولار و غلظت آب اکسیژنه 12.5 گرم برلیتر انتخاب می شوند.

Keywords:

نفت سنگین , آب فوق بحرانی , نفت کوره , ته ماند , ارتقاء نفت سنگین