مواد تغییر فازدهنده و مسائل مرتبط با آنها

امروزه با توجه به افزایش تقاضا و کاهش منابع انرژی و مسائل محیط زیستی، استفاده از منابع تجدید پذیر و ذخیره سازی انرژی امری ضروری به نظر می رسد. یکی از راه های ذخیره سازی انرژی به کارگیری مواد تغییر فاز دهنده است. مزیت این مواد داشتن گرمای نهان بالا و درنتیجه توانایی ذخیره سازی انرژی در شرایط دمایی نسبتا ثابت و تغییر حجم اندک است. همچنین انواع مختلفی از مواد تغییرفاز دهنده با دمای تغییرفاز مخصوص وجود دارند و بنابراین قابلیت استفاده در شرایط مختلف را دارا هستند. نقطه ضعف این مواد، پایین بودن هدایت حرارتی آنهاست که باعث کاهش نرخ انتقال حرارت و درنتیجه افزایش زمان فرایند ذوب و انجماد می شود. یکی از راه های برطرف کردن این عیب، افزودن نانوذرات با ضریب انتقال حرارت بالا به این مواد است. مهمترین موضوع مرتبط با این فرایند، توزیع یکنواخت این نانوذرات، تعلیق و پایداری آنها و عدم ته نشینی آنها در محیط به مدت طولانی و مناسب می باشد. به منظور کاربرد این مواد در موقعیت های مختلف لازم است آنها را در غلاف های کپسولی احاطه نمود تا از تراوش آنها و برهمکنششان به بیرون جلوگیری شود. اشکال روش های فوق آنست که جایگزینی مولکول هایی که در فرایند تغییر فاز شرکت نمی کنند با مولکول های PCM، هر دو روش باعث کاهش گرمای نهان در واحد جرم یا حجم محصولات تولید شده نسبت به نمونه خالص می شوند.

Keywords:

مواد تغییر فاز دهنده , ذخیره سازی انرژی , خواص حرارتی , گرمای نهان