پیام خمسه - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
امیر چرخی - استادیار، پژوهشکده مواد و سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای ایران
محسن جهانشاهی - استاد، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

در این مقاله جداسازی فلز اورانیوم با استفاده از روش غشاء مایع امولسیونی مورد بررسی قرارگرفته است. اصلی ترین مزیت استفاده از این روش در مقابل روش های سنتی استخراج به کمک حلال، انجام دو فرآیند استخراج و تهی سازی به صورت همزمان و در یک محل است. امولسیون مورد استفاده در این پژوهش شامل لسیتین به عنوان بیوسورفکتانت، پارافین به عنوان فاز آلی، اسید کلریدریک به عنوان فاز تهی ساز و ترکیب دو استخراج گر دی--2اتیل هگزیل فسفریک اسید (D2EHPA) و تری بوتیل فسفات (TBP) بوده است. در این پژوهش چهار پارامتر موثر در استخراج اورانیوم (غلظت بیوسورفکتانت، غلظت D2EHPA، غلظت TBP و غلظت سولفوریک اسید) برای مطالعه انتخاب و مقدار بهینه ی آن ها بدست آمد. طراحی آزمایشات با استفاده از روش پاسخ سطح و توسط نرم افزار Design Expert برای کمینه کردن تعداد آزمایشات انجام گرفت. شرایط بهینه ارائه شده توسط نرم افزار برای غلظت سورفکتانت 3 درصد حجمی، غلظت D2EHPA 0.003 مولار، غلظت 4.9 TBP درصد حجمی و غلظت اسید کلریدریک 0.48 مولار بوده که در این حالت نرخ استخراج 95.32 درصد اندازه گیری شده است.

اورانیوم، استخراج مایع-مایع، غشاء مایع امولسیونی، لسیتین، تصفیه پساب هسته ای