سمیرا سلمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی ،دانشگاه گیلان
سیدسیامک اشرف طالش - دانشیار دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه گیلان

با توجه به کاهش منابع سوخت فسیلی و بالطبع آن کاهش ظرفیت پالایشی و همچنین افزایش غلظت گازهای گلخانه ای و عوارض ناشی از آن از جمله آلودگی محیط زیست و گرم شدن کره ی زمین توجه جهانی به انتقال سیستم های انرژی از سوخت های فسیلی به منابع تجدیدپذیر معطوف شده است.در این خصوص به بیوسوخت ها خصوصا بیودیزل توجه ویژه ای داشته اند و از آنجایی که این سوخت دارای ویسکوزیته نزدیک به سوخت دیزل ، عدد ستان و نقطه ی اشتعال بالایی دارد بنابراین میتواند جایگزین مناسبی برای سوخت دیزل باشد. وجود منابع متعدد در جهت تولید بیودیزل و عدم نیاز به تغییر زیاد در ساختار موتورهایی که از این سوخت استفاده میکنند از مزایای اصلی این سوخت به شمار می رود. اما در کنار این مزایا، چالش هایی نیز در استفاده از بیودیزل بعنوان یک سوخت جایگزین وجود دارد از جمله هزینه ی مواد خام اولیه و همچنین هزینه ی انجام فرآیند. برای جایگزین نمودن روغن های گیاهی به عنوان سوخت بطورکلی سه روش اصلی پیرولیز، میکروامولسیون و ترانس استرافیکاسیون وجود دارد.با توجه به ملاحظات اقتصادی و آسانی فرآیند، ترانس استرافیکاسیون بهترین روش می باشد.

بیودیزل، ترانس استرافیکاسیون ، سوخت تجدید پذیر ، سوخت پاک