مروری بر خواص فارماکولوژیک ، سمیت و شناسایی آمیگدالین در گیاهان

آمیگدالین، یک گلیکوزید سیانوژنیک است که در گیاهان خانواده کاپریفولیاسه، میموزاسه، اوله آسه و روزاسه، در هسته و دانه میوه هایی همچون سیب، زردآلو، بادام، گیلاس، آلو و هلو و... می تواند یافت شود. ویژگی اصلی گیاهان سیانوژنیک توانایی آنها در ایجاد سیانید هیدروژن سمی است، هنگامی که آنزیم های گیاه (β-glucosidases and α-hydroxynitrile lyases) در معرض گلیکوزید های سیانوژنیک ناشی از آسیب و یا جویده شدن بافت گیاهی قرار می گیرند.آمیگدالین دارای خواص ضد سرطان است و در درمان بیماری هایی همچون کنترل آسم، تقویت سیستم ایمنی، تاثیر در روند آپاپتوز فیبروبلاست کلیه در انسان، مهار هایپرگلیسمی، اثرات محافظت کننده بر ریه در آسیب القا شده توسط LPS و همچنین استفاده از آنالوگ های آن در تنظیم سیستم ایمنی در سلول های کراتینوسیت انسانی، نقش بسزایی داشته است. اگرچه استفاده از آن در حال حاضر به دلبل سمیت حاصل محدود گردبده است.برای استخراج آن میتوان از روش هایی همچون اولتراسوند، سوکسله با متانول، استخراج چند مرحله ای با سیتریک اسید استفاده نمود و برای اندازه گیری آن میتوان از روش HPLC بهره برد.مدت هاست برای کاهش سمیت این گیاهان قبل از مصرف، از روش هایی همچون پوست کندن، خرد کردن، آسیاب کردن، رنده کردن، خیساندن، تخمیر کردن، جوشاندن، خشک کردن، استفاده می شود.

Keywords:

آمیگدالین , گلیکوزید های سیانوژنیک , گیاهان سیانوژنیک , سیانید