اثرات سینمالدئید بر تغییرات هیستوپاتولوژیک کبد و کلیه ناشی از تزریق طولانی مدت مرفین در موش های صحرایی

مرفین یک داروی ضد درد قوی و مهم ترین ماده موثر تریاک می باشد. استفاده طولانی مدت از آن موجب تولید رادیکالهای آزاد و اثرات جانبی بر دستگاه های مختلف بدن ازجمله کبد و کلیه که مسئول متابولیسم و دفع آن هستند می شود. دارچین از گونه های گیاهی مهم و پرمصرف بوده و یکی از ترکیبات اصلی آن سینمالدئید می باشد که دارای خواص آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی، ضد میکروبی، ضدسرطان و ضددیابت می باشد. مطالعه حاضر اثر محافظتی سینمالدئید را بر تغییرات هیستوپاتولوژیک ایجاد شده در کبد و کلیه ناشی از تزریق طولانی مدت مرفین نشان می دهد. سی عدد رت نر در 5 گروه و در هر گروه 6 رت تقسیم شده گروه ها شامل نرمال سالین، مرفین (20 میلی گرم برکیلوگرم)، مرفین (20 میلی گرم برکیلوگرم) + سینمالدئید (20،5،1.25 میلی گرم برکیلوگرم) و به مدت 28 روز داروها داخل صفاقی تزریق شد. مصرف طولانی مدت مرفین در کبد موجب دژنرسانس واکوئلار و تورم ابری هپاتوسیت ها و کاهش فضاهای سینوزوئیدی می شود. سیتوپلاسم هپاتوسیتها حالت گرانولار پیدا کرده و ورید مرکزی کبد متسع و پرخون بوده و در پیرامون آن تغییرات نکروتیک ایجاد شده است. همچنین در کلیه تزریق طولانی مدت مرفین موجب نفریت بینابینی شده و در گلومرول ها مرفین موجب تورم و پرخونی و هیپرپلازی می شود. توبول های ادراری دچار اتساع شده و تعداد زیادی کست های هیالینه درون آنها دیده می شود. در حالی که در گروه های درمان شده توسط سینمالدئید ضایعات ناشی از تزریق طولانی مدت مرفین در کبد و کلیه بطور معنی داری کاهش پیدا کرده است.

Keywords:

سینمالدئید , هیستوپاتولوژیک , مرفین , کبد و کلیه , موش صحرایی