کاربرد جلبک های دریایی به عنوان سوخت سبز

بحث بحران انرژی ، توجه همه را به ماهیت محدود منابع سوخت فسیلی جلب کرده است. به همین دلیل افزایش استفاده از سوخت های زیستی برای تولید انرژی به طور خاص،امروزه مورد توجه پژوهشگران و دانشمندان قرار گرفته است. بیواتانول تولیدی از مواد سلولزی می تواند به عنوان یک سوخت بیولوژیکی استفاده شود که منجر به کاهش چشمگیر گازهای گلخانه ای می شود. بیواتانول یا سوخت سبز، سوخت مایعی است که از منابع گیاهی مانند مواد دور ریختنی گندم ، ذرت ، برنج ، ملاس ، جلبک و دیگر مواد زائدی که حاوی سلولز می باشند، به دست می آید.فناوری های جدید حاکی از آن است که تولید سوخت زیستی از ارزش زیادی برخوردار است و جلبک به دلیل سرعت سریع رویش دارای قدرت تولید زیادی می باشد و همچنین تولید اتانول از جلبک ارزان تر از تولید اتانول از مواد سلولزی است. مزایای تولید سوخت زیستی عبارتند از تامین سوخت مورد نیاز کشور جهت جایگزینی بنزین و همچنین تامین برق، کمک به رفع آلودگی هوا و بهبود بخشی از توانایی اقتصادی کشور است و استان سیستان و بلوچستان به دلیل دارا بودن شرایط مناسب طبیعی و رویش مناسب جلبک های دریایی در دریای عمان، مکان مناسبی جهت تولید بیواتانول از جلبک است.

Keywords:

جلبک , بیوانرژی , بیواتانول , سوخت سبز