مریم محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ ایران باستان
عظیم شه بخش - استادیار گروه تاریخ دانشگاه سیستان و بلوچستان

؛ دیو ریشه ای در اندیشه های کهن هند و اروپایی دارد و در هر یک از دو ملل هند و ایران مفهوم ویژه ای دارد و در ادیان هندی به مفهوم اولیه اش نزدیکتر است و در ادیان ایرانی دگرگونی بیشتری به خود پذیرفته است. پس از جدایی هندوان و ایرانیان و مهاجرتشان به دره سند و نجد ایران، تحت تاثیر فرهنگ آسیای غربی، تغییری مشترک در دین هر دو گروه آریایی به وجود می آید که همان تبدیل به گروه خدایان و به دو گروه خدایان خیر و شر است. در هند اسوره ها از مقام خدایی می افتند و و در وداهای متاخر، تبدیل به دیو می شوند و دئوه ها خدایان خوب می گردند. در ایران به عکس، اهوره ها خدایان خوب می-شوند و دئو ه ها که در فرهنگ آریایی قدیم، مقدس بوده اند از مقام خدایی نزول می کنند و خدایان شر می شوند.

دیو، هند، ایران، دگرگونی، اسوره ها، دئوه ها