اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی بر صمیمیت زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرکرد

هدف پژوهش حاضر اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی بر صمیمیت زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرکرد بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زوجینی که در سال 1395 به خاطر اختلافات به دفاتر مشاوره شهر شهرکرد مراجعه کرده اند است و نمونه انتخاب شده شامل 24زوج 48) نفر) که 12 زوج 24) نفر) در گروه آزمایش و 12 زوج 24) نفر) در گروه کنترل گمارده شده بوند. روش کار: این پژوهش طرحی نیمه تجربی است که از دو گروه آزمایش و گروه کنترل با پیش آزمون و پس آزمون استفاده شده است و روش نمونه گیری مورد نظر و مورد استفاده در این تحقیق روش در دسترس میباشد.برای تجزیه و تحلیل داده ها از پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید و صمیمیت زوجین ووندن بروک و هانس برتمن استفاده شد. و از آزمون تحلیل کوواریانس جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد، طبق نتایج به دست آمده زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی بر صمیمیت زوجین اثر بخش بوده است. با توجه به مقدار فراوانی صمیمیت به دست آمده که از مقدار فراوانی بحرانی با درجه آزادی 1 بیشتر است و فرض صفر مبنی بر برابری میانگین پس آزمون نمره سه متغیر در گروه آزمایش و کنترل با اطمینان 95 درصد رد میشود با توجه به بیشتر بودن میانگین پس آزمون آزمودنیهای گروه آزمایش در سه متغیر یاد شده نسبت به آزمودنیهای گروه کنترل سه متغیر میتوان نتیجه گرفت که قرار گرفتن آزمودنیها در گروه آزمایش موجب افزایش نمره های آنها در پس آزمون صمیمیت شده است و یا به عبارتی دیگر، اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی منجر به افزایش صمیمیت آزمودنیهای گروه آزمایش شده است.

Keywords:

سبکهای دلبستگی , صمیمیت , زوجین , شهرکرد