پریشاد شمس زاده - گروه مشاوره و روانشناسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
حمیدرضا آقامحمدیان شعرباف - استاد گروه روانشناسی، دانشکدهی علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی شفقت درمانی بر سبکهای فرزندپروری مادران بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل مادران شاغل کودکان در پیش دبستانی و مهدکودک فرشته در ناحیه 4 مشهد، در سال تحصیلی 1396 – 97 که حدود 150 نفر بودند میباشد. برای تعیین حجم نمونه از بین نواحی هفتگانه شهر مشهد، ناحیه 4 به صورت تصافی انتخاب شد و سپس از بین مهدکودک و پیش دبستانیهای موجود در ناحیه 4، مهدکودک و پیش دبستانی فرشته به صورت تصادفی انتخاب گردید. از جامعه آماری مذکور با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند و با عنایت به معیارهای ورود و خروج تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی، 15 نفر در گروه کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش قرار گرفتند و گروه دوم تحت آموزش روش روان درمانی با رویکرد شفقت درمانی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه سبکهای فرزندپروری رابینسون و همکاران(( 1995 بود. پس از اجرای شفقت درمانی، داده های جمع آوری شده در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین سبکهای فرزندپروری، در گروه های آزمایش و کنترل وجود دارد. به عبارتی شفقت درمانی بر سبکهای فرزندپروری تاثیر مثبت معنی دار دارد. در نهایت یافته های پژوهش نشان داد شفقت درمانی باعث بهبود سبکهای فرزندپروری مادران شاغل شد. بنابراین تلاش در جهت آموزش مادران شاغل باعث بهبود سبک فرزندپروری آنان در طول زندگی میگردد.

شفقت درمانی، سبکهای فرزندپروری، مادران شاغل