اثربخشی آموزش مهارتهای اجتماعی برسازگاری اجتماعی پسران ابتدایی شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر سازگاری اجتماعی پسران ابتدایی شهر شیراز بود. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با گروه کنترل و به روش تحلیل کواریانس بود. جامعه ی پژوهش حاضر شامل کلیهی دانش آموزان پسر دوره ی ابتدایی شهر شیراز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 40 دانش آموز انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش یا کنترل تخصیص یافتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ می باشد. برای گروه آزمایش، 8 جلسه ی 60 دقیقه ای هفتگی برنامه ی آموزش مهارتهای اجتماعی اجرا شد ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار استنباطی تحلیل کواریانس تک متغیری (ANCOVA) استفاده شد. تحلیلهای آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-25 انجام شد. نتایج ANCOVA نشان داد که مداخله ی به کار رفته باعث افزایش سازگاری اجتماعی، دانش آموزان پسر میشود. به طور کلی، میتوان گفت که مداخله ی آموزش مهارتهای اجتماعی برای کمک به دانشآموزان پسر اثربخش است و توصیه میشود.

Keywords:

مهارت های اجتماعی , سازگاری اجتماعی , دانش آموز