مطالعه ی جامعه شناختی میزان گرایش زندانیان به اعمال عدالت ترمیمی در مورد آنان و عوامل مرتبط با آن

عدالت ترمیمی یکی از رویکردهای نوظهور در حوزه جامعه شناسی حقوقی است که به دنبال نارسایی های سیستم عدالت کیفری سنتی مطرح گردید. در واقع، رویکرد عدالت ترمیمی به دنبال جلوگیری از پیامدهای منفی نظام کیفری حاکم در مورد زندانیان می باشد. این رویکرد همواره به اشکال مختلف همچون نشست های بزه دیده-بزهکار، نشست های گروهی خانوادگی و مواردی نظیر این در راستای جبران خسارت های وارد آمده به بزه دیده بوده و بزهکار را در جریان امور کارها قرار می دهد. لذا با توجه به اهمیت این موضوع، هدف تحقیق حاضر بررسی نگرش زندانیان )مرد و زن( استان آذربایجان شرقی نسبت به اعمال برنامه های عدالت ترمیمی در مورد آنان و ارتباط آن با سرمایه روانشناختی به عنوان متغیر مستقل تحقیق می باشد. روش تحقیق حاضر پیمایشی بوده و با ابزارپرسشنامه داده های مورد نیاز گردآوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارSPSSاستفاده گردید. یافته های تحقیق نشان دهنده ی گرایش بالای زندانیان به اعمال برنامه های عدالت ترمیمی در مورد آنان می باشد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان می دهد بین ابعاد سرمایه روانشناختی )ثبات عاطفی، عزت نفس، خودکارآمدی و کانون کنترل داخلی و خارجی( و گرایش زندانیان به اعمال برنامه های عدالت ترمیمی همبستگی معنادار وجود دارد.

Keywords:

عدالت ترمیمی , نظام قضایی سنتی , سرمایه روانشناختی , عزت نفس , خودکارآمدی