عباس غلامی - عضو هیات علمی دانشگاه شمال
پریا رضائی رامیان - دانشجوی کارشناسی مهندسی معماری دانشگاه شمال

امروزه مفهوم شهر بدون فضای سبز دراشکال گوناگون آن غیر قابل تصورمی باشد. گسترش تکنولوژی آنچنان در روان و احساس بشر قرن 21 اثرات نامطلوب گذاشته است که همبستگی ذاتی و دیرینه انسانها با طبیعت به جدایی کشیده شده است و اثرات آن درانسانهارخنه نموده است.اهمیت فضای سبز شهری تا بدان حد میباشد که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافته ی جوامع به حساب می آید.تفکر نظام بندی که امروزه در مفهوم توسعه پایدار بویژه در عرصه کلان شهرها پدید آمده است بر نقش فضای سبز با ویژگی های آن در یک مجموعه تفریحی به همراه درک صحیح از واقعیت های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مناطق تاکید دارد،این در حالی است که از مبانی اصلی توسعه پایدار شهری و ناحیه ای کاهش آلودگی های زیست محیطی، ایجاد جامعه جنگلی و درختان شهری می باشد. ایجاد پارکهای شهری و فضای سبز از جمله راهکارهای کارآمدی میباشد که اخیرا برای مقابله با مشکلات جوامع شهری بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند. شواهد نشان میدهد که وجود مجموعه های طبیعی( پارک ها، جنگل ها، کمربندهای سبز) و عناصر آنها درحریم شهرها از جوانب مختلف، تاثیر وسیعی را بر کیفیت زندگی شهروندان می گذارد.

فضای سبز ، توسعه شهری، آلودگی های زیست محیطی، توسعه پایدار