اصول طراحی دانشکده معماری با رویکرد ارتقاء خلاقیت و نوآوری مبتنی بر پرورش ذهنی دانشجویان

معماری پدیده ای فیزیکی نیست بلکه پدیده ای معنوی و وسیله ای برای پیشبرد سطح فرهنگ اجتماعی مردم است. معماری از یک سو به مسائل عینی و از سوی دیگر به ذهنیات و روح انسانی وابسته است که این دومی نامعین است و یا حداقل تا به امروز دقیقا0 شناخته نشده است.تحقق استعدادهای بالقوه دانشجویان معماری، علاوه بر موارد عامی همچون کنجکاوی، دانش اندوزی، یادگیری وکسب حقیقت در عرصه معماری، وابسته به کسب تجربه و مهارت در زمینه خلاقیت است .حصول موارد فوق، بستگی به چگونگی تامین نیازهای اساسی آنان دارد .در این ارتباط صرف نظر از روابط اجتماعی مربوط به اجرای برنامه های آموزش معماری، تاثیر محیط فیزیکی آموزش معماری، به دلیل تسهیل در انجام رفتارهای مربوط به تامین نیازهای اساسی و نیز برانگیختگی آن ها جهت ادراک، شناخت و یادگیری آنان از معانی مربوط به مصداق های مناسب معماری از اهمیت ویژ هایی برخوردار است خلاقیت به عنوان یکی از مهم ترین فاکتورهای آموزشی، در سالهای اخیر بسیار مورد توجه واقع شده و متفکران آموزش، و روانشناسان محیط سعی کرده اند سیستم، محیط و روشهایی را تعریف و تنظیم کنند که بتوانند قدرت خلاقه افراد را تقویت کنند.به عبارت دیگر این استعداد طبیعی برحسب محیط و شرایط محیطی کم یا زیاد بروز می کند .لذا ایجاد محیط های مساعد برای تقویت خلاقیت و پرورش ذهن دانشجو که باعث شکوفایی، گسترش و رشد آنان در زمینه معماری شود الزامی است . این مقاله اهدافی را مبنی بر شناخت نیازها و شرایط مناسب محیط فیزیکی آموزش معماری برای تامین نیازها و قرار گرفتن دانشجویان معماری در فرآیند رشد خلاقیت و تحقق استعدادهای بالقوه آنان دنبال میکند لذا روش این پژوهش متاثر از ارتقاء خلاقیت باتوجه به کیفیت فضایی دانشکده از نوع توصیفی_ کمی است که پس از گردآوری اطلاعات از استدلال استقرایی جهت نتیجه گیری و جوابگویی به سوال اصلی استفاده خواهد شد. در راستای تامین مجموعه نیازهای فوق الذکر، ضرورت امر ایجاب میکند که اولا، عادات نادرست ناشی از روزمرگی که سبب تنزل ارتقاء معماری می شود، از ذهن دانشجویان خارج گشته،ثانیا0 اسکیماهای لازم برای تعالی معماری حاصل شود .بدین منظور احکامی عملیاتی همچون استفاده از جذبه های بصری، جزئیات غنی، نیز ارز شها و مفاهیم کیفی محیطی به گونه ای بدیع و نو، اما مرتبط با الگوهای بومی و فرهنگی آنان در محیط مورد نظر می تواند از جمله موارد بارزی تلقی شود که برای طراحی مکان های آموزش معماری و رشته های نظیرآن مورد استفاده طراحان و برنامه ریزان آموزشی قرار گیرد.

Keywords:

خلاقیت , نوآوری , پرورش ذهن , حس تعلق , حس مکان