بررسی استقرار نظام نوین عملکرد در حوزه منابع انسانی و نقش آن در توسعه منابع انسانی

صاحبنظران حوزه مدیریت منابع انسانی بر این باورند که سازمانهای پیشرو در هزاره جدید، تنها از طریق به کارگیری الگوهای پیشرفته توسعه نیروی انسانی، یادگیری سازمانی و راهبردهای توسعه و بالندگی قابلیت های کارکنان، میتوانند با سرعت و انعطاف لازم پاسخگوی نیازهای سازمان خود باشند. توسعه منابع انسانی در کنار حرکت به سمت قابلیتهای فناورانه و دانش محور، یکی از مهمترین اهداف راهبردی سازمانهای پیشرو عصر کنونی بوده که به منظور ارتقاء سطح دانش، مهارت، تجربه و کیفیت، تعالی و عملکرد سرمایه های سازمان و حتی تغییر ویژگیهای فردی کارکنان، مورد نیاز است. اگرچه در زمینه منابع انسانی، تحقیقات بسیاری انجام گرفته و نتیجه آن در کتابها و مقالات متعدد انتشار یافته است، اما همانطور که انتظار میرود اکثر این مطالعات و مقالات، با رویکرد به مدیریت منابع انسانی در حوزه سازمانها و کسب وکارهای متوسط و بزرگ است و به همین دلیل، معمولا مدیریت منابع انسانی در کسب وکارهای کوچک )برای مثال استارت آپها(، کمتر مورد توجه قرار میگیرد. این در حالی است که مدیریت منابع انسانی نقشی است که در همه سازمانهای بزرگتر از یک نفر، معنادار و پراهمیت است. در بسیاری از سازمانها، نقش واحد مدیریت منابع انسانی، در حد واحدی که حضور و غیاب کارکنان را کنترل نموده و جدولهای اضافه کاری و حقوق و دستمزد آنها را تنظیم مینماید، کاهش یافته است. این نوع سازمانها، واحد مدیریت منابع انسانی را واحدی ستادی در نظر گرفته و تمایلی به درگیر شدن آن در تصمیمات استراتژیک سازمان ندارند. طبیعی است که با این نگاه، بحث توسعه منابع انسانی هم جایگاهی در فکر و تصمیمات مدیریت ارشد سازمان نخواهد داشت.

Keywords:

مدیریت منابع انسانی , ارزشیابی عملکرد , اثربخشی , بهبود عملکرد