ایجاد راهکار اجرایی برای مقاومسازی اسکله های بندر امام

بتن یک ماده نفوذپذیر و متخلخل است. تخلخل بتن به دلیل مقدار منافذ و سوراخهای داخل بتن می باشد که با درصدی از مجموع حجم ماده نشان داده می شود. نفوذپذیری بتن نیز بیانی از چگونگی ارتباط میان منافذ می باشد. تخلخل و نفوذپذیری بتن به کمک یکدیگر اجازه تشکیل مسیری برای انتقال آب به درون ماده را همراه با ایجاد شکافی که هنگام انقباض بوجود می آید میدهد. که این مورد یکی از ضعف های بزرگ بتن می باشد که مخصوصا در مناطق دریایی خسارات بسیار زیادی به سازه های بتنی بخصوص اسکله ها وارد می کند. با توجه به نیازهای جدید و رشد تکنولوژی در چند دهه اخیر، نیاز به بهبود کیفیت سازه های بتنی بیش از پیش احساس می گردد. یکی از پرکاربردترین روش ها در این راستا، استفاده از مواد افزودنی جهت ارتقا قابلیت های مختلف بتن می باشد. دزوسیل از پرکاربردترین مواد افزودنی می باشد. بدین منظور در این پژوهش تعداد 42 نمونه مکعبی 51 سانتی متر در آزمایشگاه در 4 حالت شاهد و با 3 درصد دزوسیل ساخته شد و مقاومت فشاری و نفوذ پذیری نمونه ها در سه حالت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزودن واترپروف سبب بهبود کم در مقاومت فشاری بتن می شود اما تاثیرات چشم - گیری بر نفوذ پذیری بتن دارد که با توجه به هدف اصلی این تحقیق که کاهش نفوذپذیری بوده، بخوبی می تواند نیازهای مهندسین بنادر را برطرف نماید.

Keywords:

دزوسیل , بتن , مقاومت فشاری , نفوذپذیری