لزوم بکارگیری شیوه های سنتی در طراحی معماری سازگار با محیط زیست متناسب با اقلیم استان گیلان به عنوان یک طرح توسعه پایدار

بشر در طول ادوار گذشته همواره برای ایجاد پناهگاهی جهت سکونت به عواملی همچون سازگاری با محیط زیست و بهره برداری از پارامترهای موثر جغرافیایی و اقلیمی اطراف خود توجه داشته است. نگاهی جامع به خانه های سنتی در نواحی مختلف استان گیلان نشان می دهد که استفاده از مصالح طبیعی و مقاوم جهت ساخت خانه ها و سازگار کردن معماری و فرم سازه ای خانه ها با اقلیم مرطوب و پر باران این استان، موضوعی بسیار مهم و اساسی در طراحی و ساخت خانه ها به دست معماران تجربی قدیمی و حال حاضر می باشد. الگویی که حاصل سالها تجربه و واکاوی در مشکلات و کاستی های ساخت خانه های سنتی وجود داشته است. حفظ زیبایی، دوام و عمر مناسب خانه ها و همچنین استفاده بهینه از مصالح محلی با صرفه اقتصادی، اهدافی هستند که معماران قدیم و جدید همواره در ساخت خانه ها چه از نوع سنتی و چه مدرن دنبال کرده و می کنند. در این مطالعه با گردآوری اطلاعات از اسناد کتابخانه ای و تحلیلی توصیفی و کیفی از معماری خانه های سنتی، به موضوع سازگاری با محیط زیست به صورت تخصصی پرداخته شده است و در پایان راهکارهایی برای بهره برداری حداکثری از مواد بازیافتی طبیعی و موجود در منطقه ساخت و ساز ارائه گردیده است.

Keywords:

معماری پایدار , محیط زیست , گیلان , اقلیم معتدل , معماری سنتی