ارزیابی نقش احداث راه های ارتباطی بر تغییرات کاربری اراضی مطالعه موردی: منطقه 22 شهر تهران

راه های ارتباطی و حمل و نقل از مهمترین پدیده ها و عناصر مهم در شهرها و روستاها هستند که در طول فرادیند احداث آن و پس از آن، تاثیرات متعدد طبیعی و انسانی در محیط پیرامون خود ایجاد می نمایند و بخش مهمی از این تاثیرات در تغییرات کاربری اراضی فضاهای شهری پیرامون جاده ها و راه ها، آشکار می شود. منطقه 22 در شهر تهران در بخش غربی این شهر قرار دارد و در سالهای گذشته، احداث راه های ارتباطی جدید در این منطقه با تاثیرات و تغییراتی در کاربر اراضی این منطقه همراه بوده است. شناخت این تغییرات به منظور برنامه ریزی مطلوب و ارائه چشم انداز منطقی از کارکرد راه های ارتباطی، ضرورتی اجتناب ناپذیر است. بر همین اساس در این پژوهش به بررسی تاثیرات احداث راه های ارتباطی بر تغییرات کاربری اراضی منطقه 22 شهر تهران پرداخته شده است. برای این منظور ابتدا مجموعه فعالیت هایی که در طول ساخت جاده شکل می گرد، شناسایی و میزان تاثیران آن بر تغییرات کاربری اراضی از طریق 50 تن از کارشناسان حوزه برنامه ریزی شهری که به صورت غیر تصادفی انتخاب شده است، ارزیابی شد و سپس تاثیرات کلی احداث راه بر انواع تغییرات کاربری اراضی مورد بررسی قرار گرفت و داده ها از طریق شاخص های آماری و آزمونهای آماری دوجمله ای، T تک نمونه ای، همبستگی اسپیرمن و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نهایی نشان می دهد که میزان تاثیرات انواع فعالیتهای مربوط به احداث راه نسبی و متوسط بوده و تفاوت چندانی بین فعالیتها و فرایندها وجود ندارد و تاثیر کلی آن، متوسط است. همچنین تاثیرات را بر هر یک از انواع تغییرات کاربری اراضصی عمدتا متوسط است.

Keywords:

راه های ارتباطی , تغیرات کاربری اراضی , منطقه 22 شهر تهران , کاربری شهری