فاطمه عین الهی پیر - دانشگاه زابل، دانشکده منابع طبیعی، گروه محیط زیست
نادر بهرامی فر - دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی، عضو هیات علمی گروه محیط زیست
حبیب اله یونسی - دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی، عضو هیات علمی گروه محیط زیست

هدف از انجام این بررسی ، مقایسه مغناطیسی کردن جاذب به دو روش همرسوبی و حلال گرمایی و همچنین آمین دار کردن هر یک از جاذب ها بود. همچنین هدف اصلی مطالعه، بررسی امکان لستفاده از نانوجاذب اکسیدگرافن مغناطیسی آمین دار شده جهت حذف کادمیم از محلول های آبی بود. در این بررسی ابتدا اکسید گرافن از پودر گرافیت به روش هامر سنتز و به دو روش مختلف حلال گرمایی و همرسوبی مغناطیسی گردید. پس از حصول اطمینان از مغناطیسی شدن جاذب، به دو روش مختلف رفلاکس و سنتز سرد (به ترتیب با استفاده از حرارت دادن و بدون حضور دی کلرومتان و روش سرد و حضور دی کلرومتان) آمین دار شد. در نهایت هر چهار شکل از جاذب سنتز شده در حذف یون های کادمیم از محلول آبی استفاده شدند.نتیجه حاصل از FTIR، XRD و VSM و حاکی از آن بود که جاذب سنتز شده به روش همرسوبی از قدرت و کیفیت بالاتری برخوردار است. درحالیکه نتایج حاصل از فرایند جذب نشان داد که جاذب مغناطیسی شده به روش حلال گرمایی و همچنین آمین دار شده به روش رفلاکس از ظرفیت جذب بالاتری برخوردار است. علت این امر می تواند ناشی از اشغال شدن گروه های اکسیدی تشکیل شده بر سطح اکسیدگرافن توسط ذرات آهن در روش همرسوبی بوده که در نتیجه در مرحله بعد، گروه های عاملی کمتری قادر به تشکیل در سطح جاذب هستند. نتیجه حاصل از آنالیز عنصری نیز تایید کننده این نتیجه بود.×از آنجاییکه هدف اصلی بررسی، استفاده از جاذب سنتز شده در فرایند جذب کادمیم است، در نتیجه مغناطیسی کردن به روش حلال گرمایی و عامل دار کردن به روش رفلاکس کارآمدتر است.

اکسیدگرافن مغناطیسی، حلال گرمایی، همرسوبی، کادمیم، جذب سطحی