سوسن دیده دار - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروزآباد،
فاطمه صادقی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود،

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر واقعیت درمانی گروهی بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر شیراز انجام شد . پژوهش حاضر در قالب یک مداخله شبه آزمایشی به شیوه پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه مطالعه حاضر را کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر شیراز در نیمسال تحصیلی 1396-1397 تشکیل میدادند. از بین دانش آموزان متوسطه دوم مدرسه نجمه واقع در شهر ناحیه 7 شهر شیراز بود که 40 نفر از آنها به شیوه در دسترس انتخاب و با جایگزینی تصادفی در گروه های 20 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار مطالعه پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو، سالانووا و شافلی (2007) بود که قبل و بعد از مداخله توسط دو گروه تکمیل گردید. واقعیت درمانی گروهی برای گروه آزمایش ارایه شد، اما گروه کنترل درمانی دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که واقعیت درمانی گروهی باعث کاهش معنادار فرسودگی تحصیلی و مولفه های آن (خستگی تحصیلی، بی علاقگی تحصیلی و ناکارآمدی تحصیلی) در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شده بود.

واقعیت درمانی گروهی، فرسودگی تحصیلی، دانش آموزان