سیدابوالفضل احمدی - دانشجوی کارشناسی پیوسته علوم تربیتی ، دانشکده علامه طباطبایی سبزوار ،دانشگاه فرهنگیان ،ایران
محمدرضا دهقان - دانشجوی کارشناسی پیوسته علوم تربیتی ، دانشکده علامه طباطبایی سبزوار ،دانشگاه فرهنگیان ،ایران
محمدباقر شبانی - دانشجوی کارشناسی پیوسته علوم تربیتی ، دانشکده علامه طباطبایی سبزوار ،دانشگاه فرهنگیان ،ایران
فرهنگ مهرپرور - دانشجوی کارشناسی پیوسته علوم تربیتی ، دانشکده علامه طباطبایی سبزوار ،دانشگاه فرهنگیان ،ایران

امروزه خانواده ها در پرورش هوش و استعداد کودکانشان قدم های محکم تر و موثرتری نسبت به گذشته بر میدارند و انتظاراتشان در زمینه کارآمدی فرزندانشان نیز بالاتر رفته است. آنها دریافته اند که در وضعیت کنونی، باید تفکر و اندیشه کودکان و نوجوانان را در سطوح بالاتری پرورش داد . در واقع بهتر است این چنین بیندیشیم که بایستی کودکان را در برابر مشکلات و مسائل روانی واکسینه نماییم و این کار با آموزش مهارت های زندگی به آنها عملی می گردد. منظور از مهارت های زندگی، توانایی هایی نظیر تصمیم گیری، حل مسئله، تفکر خلاق، تفکر انتقادی، روابط موثر اجتماعی، خودشناسی، همدلی و کنار آمدن با هیجان ها افشار های روانی است. در نتیجه کودکان می آموزند که در دنیای پیشرفته و پیچیده کنونی، چگونه زندگی نمایند تا از آسیب پذیری کمتری برخوردار باشند. نکته ی مهم تر این که لازم است از همان سالهای اولیه زندگی، به ویژه از دوره ابتدایی،به آموزش مهارت های زندگی به افراد پرداخت تا آنان یاد بگیرند که چگونه شکنندگی را از خود دور ساخته و به مسائل زندگی به عنوان معما های قابل حل نگاه کنند. به این ترتیب هدف از پژوهش حاضر، تبیین ضرورت آموزش مهارتهای زندگی در دوره ابتدایی است و اطلاعات مربوطه به صورت توصیفی- تحلیلی و به روش کتابخانه ای جمع آوری شده است. همچنین منابع مورد استفاده در این تحقیق شامل اسناد و مدارک مکتوب از قبیل کتابها، مقالات و ... بوده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که آموزش مهارت های زندگی به افراد جامعه و آشنا ساختن آنان با راه های مقابله باتنیدگی های زندگی، خصوصا در دوره ابتدایی حائز اهمیت فراوان است.

مهارت های زندگی، دوره ی ابتدایی، کودک، خانواده