مقایسه تعادل عاطفی، حس انسجام و ابرازگری هیجانی در کودکان کار و عادی

یکی از معضلاتی که در جوامع در حال توسعه شاهد آن هستیم کودکان کار می باشد و در حال حاضر در شهرهای بزرگ و کوچک در حال افزایش است. این کودکان یکی از مهترین طبقه ی آسیب پذیر کودکان محسوب میشوند. کار کردن کودکان به ویژه در زمانی که باید صرف تربیت و آموزش آنها شود، عواقب جبران ناپذیری برای جامعه به بار خواهد آورد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه تعادل عاطفی، حس انسجام و ابرازگری هیجانی در کودک کار و عادی میباشد. پژوهش حاضر از نوع علی مقایسهای است. نمونه این پژوهش شامل 50 کودک کار و 50 کودک عادی بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه حس انسجام آنتونوسکی، تعادل عاطفی برادبورن و ابرازگری هیجانی کینک و ایمونز استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد، بین کودک کار و کودک عادی در حس انسجام، تعادل عاطفی و ابرازگری تفاوت معنیدار وجود دارد. یافته های پژوهش حاکی از این است که میانگین نمرات تعادل عاطفی، حس انسجام و ابرازگری هیجانی در کودکان عادی به طور معنیداری بالاتر از کودکان کار میباشد. از بین مولفه های تعادل عاطفی میانگین کودکان کار در عاطفه منفی بیشتر از کودکان عادی و میانگین نمرات کودکان عادی در عاطفه مثبت از کودکان کار بیشتر است. همچنین در زیر مولفه های ابرازگری هیجانی میانگین نمرات کودکان کار در هیجان منفی بیشتر از کودکان عادی میباشد، و میانگین کودکان عادی در هیجان مثبت و ابراز صمیمیت بیشتر از کودکان کار است. شرایط کودکان کار باعث به خطر افتادن تعادل عاطفی این کودکان و ابرازگری هیجانات منفی و حس انسجام پایینتر در مقایسه با کودکان عادی میشود. کودکان کار در مقایسه با کودکان عادی از زندگی عادی و حقوق طبیعی خود محروم هستند و برای بهبود شرایط روانی، اجتماعی، تحصیلی و خانوادگی خود نیازمند توجه و برنامهریزی موثر تری میباشند.

Keywords:

تعادل عاطفی , حس انسجام , ابرازگری هیجانی , کودکان کار