رهاسازی داروی استامینوفن توسط پلی اتیل سلولوز در بدن و اثرات آن بر دریافت سلولی

به طور کلی، استفاده مستقیم از مواد دارویی باعث افزایش غلظت آنها در خون بیش از سطح مجاز و کاهش سریع آن به زیر مقدار حداقل می شود که غلظت زیاد، آثار جانبی نامطلوب و مضری برای سالمتی شخص داشته و کاهش سریع غلظت نیز مصرف بیشتر دارو را ایجاد می کند. یکی از روش های مبارزه با این مشکل و افزایش بازده مصرف این مواد، استفاده از سیستم های آزادسازی کنترل شده است. داروی مسکن استامینوفن با استفاده از روش پراکندگی ماده فعال شبکه پلیمری پلی اتیل سلولوز و با استفاده از روش تبخیر حلال در تهیه سیستم ماتریسی بررسی شد. خروج عامل فعال در این سیستم از طریق نفوذ و سایش است. نتایج مطالعات اثر PH بر آزادسازی دارو در شرایط یکسان نشان می دهد که آزادسازی از اتیل سلولوز پلیمری وابسته به PH است و در PH های پایین آزادسازی کندتر انجام می شود، ولی در PH های بالا تغییر محسوسی مشاهده نمی گردد.با افزایش دور همزن، مقاومت در برابر نفوذ عامل ثبات در فاز مایع کمتر شده و سرعت آزادسازی بیشتر می شود. با افزایش میزان دارو در پلیمر، پیچیدگی سیستم کاهش می یابد و در نتیجه آزادسازی راحت تر انجام می گیرد. مطالعه تغییرات میزان آزادسازی با اندازه ذرات ماتریس نشان می دهد که هرچه اندازه ذرات کوچک تر باشد، سطح تماس ذرات با سیال بیشتر شده و در نهایت میزان نفوذ ماده فعال بیشتر خواهد شد.