بررسی اثربخشی رشته معماری منظر در احیا فضاهای بی دفاع شهری ایجاد شده ناشی از تغییرات شکلی شهر با رویکرد مدیریت معماری خیابانی

امروزه با رشد شهرها و افزایش مداخلات و سرعت تغییرات در سطح محلات و مناطق شهری، فضاهای ناامنی پدید آمده اند که به دلایل ویژگیهای کالبدی، اجتماعی و عملکردی که دارا هستند، از پتانسیل بالایی برای وقوع جرم برخوردارند. هدف از این پژوهش احیاء فضاهای کور و بی دفاع و تبدیل به نقاط تعامل و مکث با کاربری های فعال میباشد با این رویکرد که نقش و جایگاه معماری منظر را از طریق مدیریت معماری خیابانی در رسیدن به فضاهای پایدار، پویا، زنده و عاری از جرم روشن نماید . این پژوهش از نوع کاربردی است و به روش توصیفی- تحلیلی میباشد. روش گردآوری اطلاعات نیز اسنادی، میدانی، مصاحبه و پرسشنامه است. بر اساس اطلاعات به دست آمده در مطالعات نظری، شاخصهای شناسایی فضاهای بیدفاع تدوین شد. در مراحل بعدی این شاخصها در محدوده مطالعاتی مورد بررسی قرار گرفت و نتیجتا حوزه های بیدفاع شناسایی شدند. این حوزه ها با استفاده از تکنیک ای. اچ. پی اولویت بندی شدند و حوزه های دارای اولویت بر اساس اهداف تحقیق و با توجه به رویکرد معماری خیابانی طراحی شدند.

Keywords:

معماری منظر , احیاء , فضای بی دفاع شهری , فضاهای ماندگار , معماری خیابانی