آرمان احمدی - گروه حقوق ، واحد کرمانشاه ، دانشگاه آزاد اسلامی ،کرمانشاه ، ایران

شورا در اسلام جایگاه مهم و با ارزشی دارد و بعنوان یکی از ارکان ساختار اداری حکومت در اسلام مطرح گردیده است که برای آن دو جایگاه مشورتی و مدیریتی در نظر گرفته شده است. در راستای اجرای سیستم عدم تمرکز اداری در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران شورای اسلامی به عنوان نهادی مردمی و تصمیم گیرنده در امورات محلی تلقی گردیده و در اصول 100 و 101 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران شوراهای اسلامی به شورای روستا (ده) ، شهر ، بخش ، شهرستان ، استان و شورای عالی استان ها تقسیم شده اند و در تقسیم بندی کلی می توان شوراهای اسلامی را از لحاظ وظایف و اختیارات به دو گروه -1 شوراهای پایه -2 شوراهای فرادست تقسیم کرد. شورای شهر در زمره شوراهای پایه قرار می گیرد که در ماده 71 قانون تشکیلات وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران مصوب 1375 وظایف شوراهای اسلامی شهر در 34 بند و 9 تبصره مشخص گردیده است . یکی از وظایف و صلاحیت های قانونی شوراهای شهر وضع قواعد ، نظامات و مقررات محلی است که نقش مهمی در وضعیت مدیریت شهری ایفا می نماید و مطابق اصول فوق مصوبات نباید در تعارض با موازین اسلامی ، قوانین و مقررات فرادستی و محدودیت جغرافیایی شورا باشد که این امر ضرورت نظارت بر مصوبات شورای شهر را به وضوح مشخص می نماید . نظارت و اعتراض بر مصوبات شورای شهر امروزه از سه طریق نظارت سلسله مراتبی ، دولتی (اداری)و قضایی امکان پذیر است که ذیلا به بررسی این موضوع طی ادوار مختلف خواهیم پرداخت . روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی و توصیفی می باشدو نتایج حاصل از این مقاله مبین سیر و تحولات نظارت بر مصوبات شوراهای شهر و تاثیر آن بر روند مدیریت شهری و مشارکت مردمی خواهد بود.

نظارت ، مصوبات ، شورای شهر ، مدیریت شهری ، مشارکت مردمی