مطالعه موردی در طراحی لرزهای ساختمان یازده طبقه اسکلت فلزی با امکان تقسیم اسکلت ساختمان به دوبخش نابرابر دارای اندرکنش دینامیکی متفاوت

در تدوین آیین نامه طراحی ساختمانها در برابر زلزله، استاندارد 2800 ، ضوابط و مقرراتی برای طرح و اجرای ساختمانها در برابر اثرهای ناشی از زلزله در ن ظر گرفته شده که با رعایت این ضوابط انتظار می رود اهداف ارائه شده در این آیین نامه تامین گردند. اما در زمینه تامین اهداف عملکردی که این استاندارد مد نظر قرار داده و وضعیت سطح عملکردی و میزان خساراتی که ساختمانها در حین وقوع زمین لرزه های مختلف ممکن است از خود بروز دهند ، ابهاماتی وجود دارد. پژوهش پیش رو با هدف مطالعه رفتار نوینی در خصوص پاسخ لرزهای ساختمانهای کنار یکدیگر و مدلسازی به صورت سه بعدی، بدین صورت که یک سازه مدلسازی شده در یک پلان واحد را یکبار بصورت معمول و در مرتبه دیگر بصورت تقسیم شده به دو بلوک L و مربع شکل در همان پلان که عملکرد دینامیکی یکی از بلوکها بسیار سخت و دیگری متفاوت ازبلوک اول می باشد و بوسیله دستگاه اتلاف انرژی در ارتفاع سازه، بهم متصل می گردند با هدف کاهش ضربات وارده و خطر ناشی از انرژی زلزله وارده به سازه انرژی انجام پذیرفت. برای بررسی تاثیر این روش، سازه یازده طبقه در پلان پنج در پنج دهانه مساوی، مدلسازی شده و نخست بواسطه تحلیل استاتیکی معادل مطابق استاندارد 2800 ویرایش چهارم مورد بررسی و طراحی اعضا قرار گرفتند و سپس بواسطه تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی تحت هفت رکورد زلزله دور از گسل مورد مطالعه قرار گرفتند. سازه مدلسازی شده از دو بلوک جدا از هم دارای اندرکنش دینامیکی متفاوت تشکیل شده که این بلوکها به فاصله 80 سانتیمتر از یکدیگر قرار دارند. نتایج حاصل حاکی از موثر بودن رفتار میراگر ویسکوز در کاهش قابل توجه انرژی ورودی به سازه یازده طبقه (در برش پایه: بطور متوسط %15 در راستای محور X و %21 در راستا محورY ،در شتاب بام از % 20 تا %50 کاهش پاسخ بسته به نقاط مورد مطالعه و در جابجایی: بطور متوسط %25 در راستای محور X و %24 در راستا محور( Y میباشد.

Keywords:

اتلاف انرژی , ساختمانهای همجوار , استاندارد 2800 , ضربات همکوبه ای