تاثیرو مقدار بهینه افزودنی ھای دیاتومیت و پومایس در آسفالت سنگی ماستیک

آسفالت سنگی ماستیک ، (SMA)که امروزه در دنیا جهت باربری مناسب و دوام در برابر فرسایش و زھکشی جاده ھا در برابر ترافیک سنگین استفاده می شود . پایدارسازھای موجود در آسفالت سنگی ماستیک یکی از مهمترین قسمت ھای مخلوط SMA می باشد ، زیرا کار چسبانندگی مصالح و پایداری مخلوط آسفالت را بر عهده دارد. از پایدارسازھا می توان به ، سنگ آھک ، خاکستر بادی ؛ پوسته خاکستر) مواد تجزیه پذیر کشاورزی ( ، پشم ھای سلولزی و از ھمه مهمتر فیبرھای سلولزی از جمله مواد مورد مطالعه در این مقاله یعنی دیاتومیت و پومایس نام برد . اما نسبت استفاده مناسب از این پایدارسازھا از تهیه خود مخلوط آسفالت مهم می باشد . کشور ایران در زمره کشور ھای صنعتی قرار دارد که میزان ترافیک این کشور از سال 85 تا سال 94 حدودا 46 درصد افزایش داشته است . حال با این افزایش حجم ترافیک آیا توانسته بستر مناسب از آسفالت جاده ھا را تامین نماید . سالانه بیش از 580 میلیون تن آسفالت در کشور مصرف می شود . بااینکه 140 سال از تولید آسفالت می گذرد ، اما در کشور ایران تاکنون شاھد ھیچ نوآوری در این زمینه نبودیم. در ایران عمر آسفالت 3 الی 5 سال می باشد و ھزینه ھای گزاف و بیهوده که در ھر سال بر روی آسفالت انجام می شود . در این مقاله از دو پایدارسازه ، دیاتومایت و پومایس استفاده کرده و بر اساس آزمایش زھکشی)روش Schellenberg) بررسی شده است ، زیرا مهار زھکشی اولین مسئله مهم در ایجاد یک آسفالت مناسب می باشد . سپس بر اساس تمودار ھای بدست امده از افت زھکشی – مقدار از دیاتومیت و پومایس ، مقدار بهینه از پایدار سازه ھا بدست آمده است . این مقدار بهینه بر اساس نواحی مختلف از شرایط آب و ھوا می تواند تغییر نماید.