افزایش کیفیت فضای شهری بازارکاشان از طریق بازآفرینی محدوده های تاریخی

به دلایل فرسودگی و از بین رفتن فضاهای تاریخی با ارزش و تخریب های ناشی از توسعه و خالی ماندن واحدها و مهاجرت افراد بومی، بخش هایی از محدوده تاریخی شهر به فضاهای حاشیه ای تبدیل شده که در پی آن، این فضاها به افراد مهاجر و غیر بومی با توان مالی کم واگذار شده و در نتیجه آن چون هزینه های استفاده و بازسازی این فضاها برای آنان مقدور نمی باشد، شروع به تخریب این فضاهای با ارزش می کنند. این موضوع تبعات فراوانی به دنبال دارد که مهمترین آن از نقطه نظر بررسی ما در این پژوهش،کاهش کیفیت فضای شهری می باشد. بنابراین جلوگیری از این جریان مخرب و احیای این فضاها باید به طور خاص مورد توجه شهروندان و به ویژه مسئولین قرارگیرد. بدین ترتیب می توان با مداخله در طرح های توسعه و بازآفرینی فضاهای شهری، بجای نوآفرینی، گامی در جهت حفظ بناهای ارزشمند برداشت. با بهره گیری از شاخصه های کیفی در بازآفرینی فضای فرسوده شهری می توان مانع از تنزل بیشتر بافت های تاریخی و هویتی شهر شد. بازآفرینی فضاهای با ارزش در راستای ارتقا کیفیت آنها به عنوان یک فضای شهری قابل استفاده، موجب دستیابی به ساختاری نو با حفظ ارزش های گذشته می شودکه از طریق بهسازی، باززنده سازی و بازآفرینی با شناسایی عوامل اقتصادی، فرهنگی، عملکردی،کالبدی و غیره مورد بررسی قرار می گیرد. هدف مقاله حاضر بررسی چگونگی ارتقا بافت های ارزشمند تهدید شده به عنوان یک فضای شهری از طریق عمل بازآفرینی می باشد که به عنوان نمونه موردی، بازار پانخل، قسمت شمالی راسته میانچال و فضای تخریب شده در جنوب گذر حاج حسین صباغ کاشان انتخاب شد تا از این طریق حیاتی پویا به آن بخشیده و با ایجاد راهکار های مناسب به جذب شهروندان به این فضاهای شهری و ترمیم این بافت ها منجر شود. در پی تحقیقات و بر اساس عمده معضلات موجود در نمونه ها دو راهبرد اصلی کالبدی- فضایی و نیز عملکردی بدست آمد که مسائل کلی تری را در برمیگیرد که جوابگوی کل محیطی است که در بردارنده عملکردها و ارزش های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی می باشد.

Keywords:

بازآفرینی , کیفیت فضای شهری , مجموعه میانچال , گذر حاج حسین صباغ , بازار پانخل