بررسی نقش بازآفرینی در ارتقای کیفیت بافت های ناکارآمد شهری (نمونه موردی: مطالعه و طراحی محله نجف آباد ( بیسیم ) زنجان)

ظهور سکونتگاه های غیررسمی و بافت های ناکارآمد شهری از یک سو به دلیل عدم نظارت سازمان های مربوطه باعث ایجاد نابسمانی های اجتماعی در شهرها شده و از طرف دیگر به علت پایین بودن سطح رفاه ساکنین آن امید به زندگی کاهش می یابد. مشکلات گفته شده در کنار آسیب پذیر بودن این بافت ها در مقابل حوادث طبیعی، لزوم ساماندهی مناسب آنها را اهمیت می بخشد. بازآفرینی شهری و ارتقای کیفیت زندگی به تعریف و اجرای مجموعه ای هماهنگ و هم افزا از برنامه ها در مقیاس شهری و محله ای می پردازد. توسعه توانمندی های افراد، گروه ها و جوامع یکی از پیش شرط های بازآفرینی شهری است. در این تحقیق به منظور بررسی نقش بازآفرینی بافت های ناکارآمد،محله مسکونی نجف آباد (بیسیم) واقع در منطقه 3 شهرداری زنجان انتخاب شده است. در این محله، بر اساس پیشنهاد اولویت بندی مداخلات لازم و ممکن، پس از آزادسازی حریم دکل های برق از سکونتگاه های غیرمجاز با کیفیت فضایی پایین، براساس برنامه ی بازآفرینی محلی، طرح بهسازی و نوسازی فضاهای مسکونی، تولیدی و تجاری کوچک جدید و مقاوم سازی بناهای قابل حفظ اجرا می شود. در انتهای مقاله فضاهای پیش بینی شده و مورد نیاز در طرح بازآفرینی ارائه گردیده است.

Keywords:

بازآفرینی شهری , بافت های ناکارآمد شهری , محله نجف آباد زنجان.